De column van een stadsdeelbestuurder komt dit keer van Carolien de Heer
Ik ben altijd gefascineerd geweest door dak- en thuislozen en dan vooral door de vraag waardoor mensen dak en thuisloos worden en soms ook lang blijven. Mijn eerste vrijwilligersbaan was dan ook in een inloopvoorziening voor deze doelgroep. Ik heb daar veel geleerd. Vooral dat sommige mensen veel pech in het leven hebben en (mede) daardoor soms verkeerde keuzes maken. Ook in mijn werkzame leven daarna kwam ik vaak in contact met deze doelgroep.
Onlangs was er een item op AT5 over overlast in het Wibautparkje. Omwonenden maken melding van overlast zoals openlijk gebruik van drugs, dealen en vervuiling. Het voelt onveilig. Waarschijnlijk is dit een gevolg van het aanpakken van overlast in andere gebieden zoals in de binnenstad, maar ook dichterbij in het Oosterpark, het zogenoemde waterbedeffect.
In juni 2021 komen er veel signalen binnen dat het onrustig is in het Oosterpark vooral rond het Slavernijmonument. Er wordt gedeald en gebruikt en er hangt een grimmige sfeer. De bankjes waar eerder vooral medewerkers van het OLVG gebruik van maakten om hun lunch te eten worden geheel overgenomen door de verslaafden.
Bij het Slavernijmonument hebben we de overlast tot een minimum weten terug te brengen, mede door informatie van bewoners en organisaties als de vrienden van het Oosterpark en Ninsee te gebruiken. We hebben repressieve middelen ingezet zoals gebiedsverboden en verwijderingsbevelen. Daarnaast zijn er fysieke maatregelen getroffen zoals het snoeien van het groen en het weghalen van de bankjes. Ook wordt de openbare ruimte rond het monument opgeknapt.
Maar misschien wel het belangrijkste wat we hebben gedaan, is het bieden van zorg aan de verslaafden. Want dat is natuurlijk uiteindelijk het enige dat echt werkt: de situatie waarin mensen zich bevinden, verbeteren zodat ze geen overlast meer veroorzaken. We zien dat het lukt, maar helaas niet altijd. Dit heeft ook te maken met het feit dat er ook voor deze doelgroep te weinig woningen zijn en de doorstroom vanuit de maatschappelijke opvang dus stokt. Een deel van de mensen zit nu in het Wibautparkje, maar door de eerdere aanpakken hebben we de groep voor het grootste deel goed in beeld. We zetten hier ook harde en zachte maatregelen in om de overlast te beperken. Eind augustus gaan we in gesprek met omwonenden om met hen te bespreken wat we kunnen doen om dit nog verder terug te dringen. Maar het beste zou natuurlijk zijn dat we deze mensen uit hun situatie kunnen halen en hen een dak boven het hoofd kunnen geven.
