De Hogeweg is denk ik wel één van de bekendste straten in de Watergraafsmeer. Als ik voor mezelf bedenk wat voor herinneringen ik allemaal aan de Hogeweg heb, kom ik tot een aardig rijtje.
Sinds 1982 woonde Fokko Kuik in verschillende buurten in Oost, werkte ruim 20 jaar als verkeersadviseur bij de gemeente en is sinds vorig jaar postbezorger in de Watergraafsmeer. Zo bouw je persoonlijke banden op met verschillende straten in Oost. Volg Fokko Kuik door de straten van Oost.
Ooit, ik vermoed in 1987, hebben we er een aantal koop- en huurhuizen bekeken. De Watergraafsmeer was toen – ook gezien de prijzen – nog niet het ‘Amsterdam-Zuid’ van Oost geloof ik. Al die bekende Nederlanders van nu woonden er nog niet of waren nog niet bekend. Wij gingen er toen in elk geval ook niet wonen, wat met de kennis van nu wellicht een domme beslissing was. Wel gingen we daarna een tijdje op huizenjacht met Makelaar Pappie, ook gevestigd aan de Hogeweg. Ook dat leverde, ondanks het geruststellende gevoel om met Pappie op zoek te gaan naar een huis, voor ons geen deal op.
Vervolgens waren er de jaren 90, toen onze kinderen klein waren en je hier eigenlijk al de vorige avond met je spullen naartoe moest voor de Koninginnevrijmarkt. Sommige jaren was de verkoop best succesvol. In het jaar met de houtsnedetekeningen bijvoorbeeld, die ze – nog nat van de verse verf – grif verkochten. Misschien hangt er nog wel één ergens in Oost. Of in het jaar dat ze het spel kopspijkers gingen spelen op een door onszelf uit de volkstuin meegebracht stuk boomstam. In dat jaar kwam zelfs Heerschop langs. Die speelde vaak typetjes in het immens populaire Tv-programma Kopspijkers, waar ze dat spel bedacht hadden. Die ochtend kon niet meer stuk en toen de spijkers op waren, was er een mooie opbrengst geboekt.
Maar meestal zat je na de eerste anderhalf uur als ouders alleen op het kleedje achter de te verkopen zooi en waren de kinderen de opbrengst van het eerste uur alweer aan het verbrassen aan het speelgoed van andere kinderen. Zo kwam je meestal toch weer met net zoveel spullen thuis als waarmee je vertrokken was. Maar gezellig was het altijd wel want je kwam er veel bekenden tegen.
Er gingen ook jaren voorbij waarin ik er alleen wel eens doorheen fietste of een enkele keer per jaar aanlegde bij café 1900 of één van zijn voorgangers. De rotonde met de fontein is bij iedereen wel bekend, dus het is een geschikt en zonnig punt om ’s middags even af te spreken.
De laatste jaren gaan we meestal op Koningsdag even langs bij het Bredewegfestival. Inmiddels is dat een dorpsfeest voor tienduizenden bezoekers.
En sinds 2022 kom ik er soms als postbode. Sommige namen bij voordeuren herken ik nog van toen we er onze spullen zaten te verkopen. Veel mensen wonen er al tientallen jaren, vermoed ik. Misschien wel na succesvolle bemiddeling door Pappie.
De laatste maanden is het geen pretje om er de post te bezorgen, want de hele Hogeweg is van gevel tot gevel uitgegraven. Fascinerend wat er allemaal voor kabels en buizen door zo’n straat heen lopen. Het tijdelijke paadje langs de deuren is net breed genoeg voor mijn postfiets, maar dan is het wel handig als de bewoners er dan even niet hun fiets parkeren.
Over een paar maanden, als het allemaal weer klaar is, alle kabels en buizen vervangen zijn en de straat weer geplaveid is met mooie klinkertjes, wordt het vast weer mooi op de ruim 120 jaar oude Hogeweg. En in al die andere straten in de buurt waar ze nu ook aan het graven zijn, want al die oude straten hebben zo nu en dan wel onderhoud nodig. Dus iedereen die zich ergert aan het tijdelijke ongemak: houd moed, het komt allemaal goed op de Hogeweg!
Lees ook
De andere straten van Fokko Kuik