Wat betreft media-aandacht heeft de klimaatcrisis het ruimschoots verloren van de oorlog in Oekraïne. De publicatie van het IPCC-rapport over de klimaatontwrichting (we kunnen geen seconde meer verliezen om de CO2 in de atmosfeer terug te dringen en onze aarde leefbaar te houden) werd van de voorpagina’s weggevaagd door de verschrikkelijke en gewelddadige oorlog die Rusland heeft ontketend.
Peter Hoogendijk
Gek genoeg heeft de Russische invasie het probleem van onze verslaving aan fossiele brandstoffen toch weer prominent op de agenda gezet. Als we immers geen Russisch gas meer willen, welke energiebronnen gaan we dan aanboren?
Mijn welgemeende excuses voor alle grote woorden in deze inleiding, ik zal het onderwerp terugbrengen naar onze eigen keukenkastjes. Het zou namelijk flink helpen als we onze huishoudelijke etensresten apart inzamelen. Dat lijkt onbeduidend, wat schillen en broodkorsten, maar het is geen klein bier. Het scheelt zelfs een slok op een borrel.
Soep met stukjes
Ik ga wat cijfermateriaal aandragen, maar eerst is het goed te weten dat bacteriën al onze etensresten kunnen omzetten in een aantal mooie producten, vooral compost en groengas. Daar kun je tomaten mee kweken en auto’s op laten rijden. Niet alleen koffiedik en aardappelschillen, maar ook alle left overs zoals oude pizzapunten, koude patat en andere kliekjes. Het spaart fossiele kunstmest en fossiel gas uit. Het is circulair, dat is één.
Sinds Amsterdam de groenbak eind jaren 90 heeft afgeschaft (we gooiden er teveel rommel in) worden vrijwel al onze huishoudelijke etensresten samen met het restafval verbrand in het AEB. Er wordt elektriciteit en warmte mee opgewekt. Dat is goed, zou je zeggen, maar het levert ook onhandige vliegas op, kun je niks mee, en een enorme hoeveelheid CO2 die zomaar de lucht infloept. Bovendien zijn die etensresten veel te vochtig. Het wordt ‘natte fractie’ genoemd, het is waterige soep met stukjes. Je moet het eerst inkoken voor je het kunt verbranden. Zit het AEB ook niet op te wachten.
Psychologisch effect
Verbranden is niet alleen veel slechter voor het klimaat dan vergisten, het is ook duurder. Etensresten verbranden, samen met het restafval, kost zo’n € 110 per ton. Dat is ruim 7 miljoen euro per jaar. Vergisten van apart ingezamelde etensresten kost € 60 per ton, bijna de helft goedkoper. Het breakeven point voor de investeringen in de inzameling en vergisting van onze huishoudelijke etensresten ligt rond de 50.000 huishoudens, ongeveer 13 procent. Als zo’n 50.000 van de 380.000 Amsterdamse huishoudens meedoen, dan zijn wel al goedkoper uit.
Kortom, etensresten apart inzamelen en vergisten is circulair, het is goedkoper en het is veel beter voor het klimaat. Het gaat om 64 miljoen kilo etensresten per jaar in Amsterdam. Zeg 75 kilo per Amsterdammer per jaar. Het psychologisch effect van de aparte inzameling is dat je bewust of onbewust zuiniger met je eten omspringt. Gezien de enorm negatieve belasting van onze voedselproductie op het klimaat is dat nogmaals winst.
Advies
De voordelen van aparte inzameling en vergisting van etensresten zijn groot en divers. Toch wordt ruim 98% van die 64 miljoen kilo samen met ons restafval verbrand. Dat is praktisch alles! Amsterdam wil wel overstappen, op IJburg wordt al flink wat ingezameld en in Zuidoost loopt ook een interessante proef, maar dat is nog bijna niks. Mijn advies aan het nieuwe college van B&W: Investeer direct in grootschalige inzameling en vergisting van etensresten, zet het beste reclamebureau erop en recruteer minimaal 13 procent van de Amsterdammers om hun etensresten in aparte containers te gooien. We vervangen hiermee niet al het Russische gas dat we nu opkopen, zeker niet, maar het helpt wel. Samen tegen Poetin!
Wil je in Watergraafsmeer ook je etensresten apart inzamelen? Stuur me een e-mail [email protected]
