Even hapert het brein van de deelneemster die zo snel het woord niet kan vinden…

 In het Oostelijk Havengebied wonen  zo’n twintigduizend mensen. Sommige ken je, sommige kom je tegen op straat of in een winkel, andere zie je nooit. Gaat het goed met ze, of misschien iets minder, zijn ze gelukkig of zijn ze eenzaam? Hebben ze behoefte aan een praatje, of aan actieve hulp? Of gaat het juist om personen die iets voor een ander willen betekenen, iemand uit de buurt willen helpen met een steuntje in de rug? De buurtcoöperatie de Eester koppelt daarvoor buren aan elkaar met de Buurtbel. Een mooi voorbeeld van burenhulp is de in september gestarte HAP-groep.

Koos Spikker

‘Elke dinsdag, van elf tot twee, komt de groep bij elkaar. HAP is een afkorting van haperend brein én verwijst naar samen een hapje eten’, vertelt Ditte, die samen met Lennie initiatiefnemer is voor de groep. ‘In Nederland krijgt één op de drie vrouwen op latere leeftijd last van een afnemend geheugen. Vaak wordt er dan gesproken van dementie, maar dat vinden wij een stigmatiserend woord. Wij kijken naar de mogelijkheden en niet naar de beperkingen. Daarom spreken wij liever van een haperend brein, iets waar iedereen in meer of mindere mate wel eens last van heeft. We richten ons vooral op de dingen die mensen wél kunnen. Als we bijvoorbeeld een salade bij de lunch maken, kan iedereen helpen: groente snijden is iets dat er zo is ingesleten, dat vergeet je nooit meer’.

‘Ik kom hier bijna elke dinsdag en het betekent voor mij een mooie… eh, eh’, even hapert het brein van de deelneemster die zo snel het woord niet kan vinden dat ze zoekt, maar al snel schiet het haar weer binnen  ‘…vorm van dagbesteding. Het is gezellig, alles wordt voor je geregeld, lekker makkelijk en we eten ook samen.’

‘Ze bellen me of ik kom en dan word ik gehaald en ook weer thuisgebracht’, vult haar buurvrouw in de groep aan. ‘Anders zou ik hier niet kunnen komen en het is fijn om even uit huis te zijn, samen met de andere vrouwen hier. We praten samen over van alles, doen een spelletje en soms helpen we met het maken van de lunch. Iedereen vergeet wel eens wat, ook jonge mensen, alleen komt dat bij ons wat vaker voor.’

Dat gebeurt ook bij het spelletje waar ze vandaag mee beginnen. Het beroemde ‘geen ja, geen nee’. Voor niemand is dat makkelijk en het leidt tot veel gelach, ook al is iemand soms even de spelregels vergeten. Dat is geen probleem, want het is duidelijk dat alle deelneemsters zich op hun gemak voelen. Ze vullen elkaar aan wanneer iets even niet lukt, zijn enthousiast bij een bijzonder antwoord en genieten ervan om dit samen te kunnen doen

Opvallend genoeg doen er tot nu toe alleen vrouwen mee aan de HAP-groep. Eén op de vijf mannen krijgt problemen met zijn geheugen op latere leeftijd. Ditte weet niet wat hiervoor de reden is. ‘Geen behoefte, of misschien durven ze niet? Misschien schamen ze zich ook wel een beetje, want er hangt toch iets negatiefs rondom dit thema. Ik moet zeggen dat toen we hiermee gingen starten, ik het ook een beetje spannend vond. Ik wist niet precies wat ik kon verwachten. Maar al snel was dat voorbij, het is vooral gezellig. In een veilige omgeving doen we van alles, van zingen tot puzzelen en knutselen. Iedereen is gelijkwaardig en iedereen vergeet wel eens wat. Het is waanzinnig leuk om te doen, je kunt écht iets voor iemand betekenen.’

Dat vindt ook vrijwilliger Herman. ‘Vandaag maak ik verse groentesoep en lunchen we met een broodje. Soms doe ik het alleen, soms maken we samen iets. Het is allemaal niet zoveel werk, hoor, en het is bovendien heel dankbaar. Op deze manier krijg je ook oog voor kanten van onze samenleving, zie je wat vergrijzing teweeg kan brengen. Naast het koken, help ik ook met het thuis ophalen en brengen van de mensen.’

‘We kunnen met het ophalen en brengen ook op een natuurlijke manier bij de mensen een kijkje achter de voordeur nemen’, zegt Ditte over dat vervoer met de Eestermobiel. ‘Je ziet wat iemand nodig heeft, waar iemand moeite mee heeft of juist blij van wordt. Vooral ook wat iemand met een klein beetje hulp allemaal nog gewoon zelf kan doen. Soms helpen de vrijwilligers door boodschappen voor iemand te doen, maar het is ook leuk om eens een keertje zelf naar de winkel te gaan. Met ons vervoer hoeft iemand dan niet te sjouwen met een volle tas boodschappen. De Buurtbel is niet alleen voor de deelnemers en vrijwilligers een fijne manier om elkaar te ontmoeten en te helpen, het ontlast daarnaast ook nog eens de mantelzorgers.’

Als je hulp nodig hebt of wilt helpen, bel 020 772 3814 of vul het contactformulier in. Je kunt ook langskomen in de Eester voor meer informatie en een kopje koffie of thee. Ditte of Lennie zijn elke werkdag bereikbaar tussen 10:00 en 16:00 uur.