In de Indische Buurt begint de lente zaterdag 22 maart swingend met een uitverkocht JazzFest. Met heel veel nieuwe talenten, maar ook enkele oudgedienden waaronder de rietblazer Michael Moore met drummer Michael Vatcher, en met – als absoluut hoogtepunt – een (laatste?) optreden van de 95-jarige componist en jazzpianist Theo Loevendie.
Tekst en foto’s Goos van der Sijde
Op het festival treden deze avond op zes verschillende locaties ongeveer 25 formaties op die je natuurlijk als festivalganger onmogelijk allemaal kunt zien en horen. Het is lekker druk en het festival is dan ook helemaal uitverkocht. We scoren een polsbandje – het toegangsbewijs voor elke zaal – bij de centrale balie in het Stayokay hostel en lopen daarna naar de Elthetokerk voor de eerste uitvoering. Daar speelt een trio bestaande uit de inmiddels zeer bekende jazzgitarist Reinier Baas, de ons onbekende Spaanse pianist Xavi Torres en de Iraanse zangeres Delaram Kafashzadeh. Mooie klanken, met een mengeling van jazzakkoorden afgewisseld met soli, waartussen zich de spatzuivere zang van Delaram beweegt met daarin duidelijk oosterse versieringen. Helaas zitten de uitvoerenden hier niet op een podium, waardoor ze voor het publiek meer achterin de zaal slecht te zien zijn. Jammer, want je mist dan toch de interactie tussen de artiesten, die zeker in de jazz voor een extra dimensie zorgt.
Via het blokkenschema kiezen we daarna voor het bijzondere strijkkwartet van Anna Zavorina in de BOS-Studio aan de Timorstraat, Naast de tonen van de violen en de swingende contrabaslijnen speelden ook de stemmen van de vier instrumentalisten een rol in de composities, met invloeden uit alle windstreken. Dat geeft soms grappige effecten.
In de grote zaal van Stayokay zien we het muzikale huwelijk van twee jazzgitaargiganten: de Nederlandse Jesse van Ruller en de Amerikaan Peter Bernstein. Zeker prachtige muziek, swingend, mooie melodische solo’s, maar naar ons gevoel ontbreekt toch een beetje het vuur in deze relatie.
Een relatie van 50 jaar bestaat al tussen twee Michaels: drummer Michael Vatcher en klarinettist/saxofonist en componist Michael Moore. Helaas lukt het ons niet daarbij te zijn, maar van vrienden horen we dat het een zeer inspirerend concert was, waarin beide muzikanten elkaar blindelings vinden in hun improvisaties. Beide Amerikanen maken al heel lang deel uit van de Nederlandse jazzwereld met doordachte composities en inspirerende uitvoeringen.
Voor ons viel de keuze op Theo Loevendie met zijn kwartet. De 95-jarige componist, pianist en rietblazer treedt op met zijn kwartet onder de titel La Penultima dat ‘voorlaatste’ betekent. Zoals in de Flamenco-traditie nooit het laatste stuk wordt aangekondigd – want dat zou het einde definitief maken – wordt zijn optreden niet zijn laatste concert genoemd, maar zijn voorlaatste. Loevendie kijkt naar de toetsen, brengt de vingers boven de toetsen van de piano, en drukt dan de eerste tonen in. Loevendie lijkt even te aarzelen welke tonen hij wil spelen, maar het resultaat klinkt trefzeker, krachtig en functioneel in het kwartet dat vanavond verder bestaat uit Maarten van de Grinten op gitaar, Oene van Geel op altviool (en drumbox) en Tijs Klaassen op contrabas.
De band speelde de afgelopen 10 jaar regelmatig in café Welling in Amsterdam-Zuid. Als ‘Wellingtonians’ maakten zij de cd Grounds met composities van Theo Loevendie die tijdens dit festival deels ook aan bod komen. Zoals Finch Eye (een ode aan dichter Simon Vinkenoog), Grounds en Bayram. Grounds verwijst naar een aantal composities die gemodelleerd zijn naar de barokvorm ‘Passacaglia’, waarin begonnen wordt met bastonen – gespeeld door piano en contrabas – die later harmonisch tegenspraak krijgen van de andere instrumenten. Mooie muziek, met goede soli van Maarten van der Grinten en altviolist Oene van Geel, die ook lekker swingend bezig is op de ritmebox. Prachtig concert.
