| Verhalen uit de Plantage | Dick Pol |
Ik zie een reclame voorbijkomen met tips voor beginnende beleggers. Hele verkeerde meneer zegt: ‘veel gemaakte fout, te weinig spreiding’. In mijn hoofd springt spontaan een oude grap naar boven: ‘dat zei mijn vrouw vannacht ook’. Het zal wel verkeerd zijn, het mag vast niet meer, maar ik vind het nog steeds leuk. Ga ik vaker zeggen. Kan mij het schelen. À propos, bij zwemles wordt de schoolslag afgeschaft.
We blijven lachen. We moeten wel. Ik zeg altijd tegen een vriend die ik zelden spreek: ‘we blijven bellen’. De Japanners hebben hier een mooi woord voor: ‘Kabuki’.
Het is toch al met al een treurige zaak. List en bedrog. Reclamemakers proberen je het weinige geld uit je zak te kloppen met schimmige illusies. Gesanctioneerd, gestimuleerd door de overheid. De beleidsbepalers zelf zijn, eveneens, uitsluitend geïnteresseerd in beeldvorming en opiniepeilingen. ‘Guided by voices’. De verkiezingsuitslag wordt bepaald door reclamebureaus en personal trainers. Langetermijnvisie is verboden. ‘Publicity, publicity’ (Jasper Grootveld’). ‘We’ stormen als lemmingen af op het ravijn. Gekluisterd aan Twitter, FaceBook, Tik Tok, Instagram en aan de heilige buis. Marshall Mcluhan voorspelde een en ander al in de jaren zestig. ‘The medium is the message’.
Wanneer ik ‘onze’ premier, in armetierig Engels, een toespraak zie houden voor het parlement van Oekraïne zakt mijn broek er van af. Wat een onbenullige vertoning. Het gaat mijn pet te boven. Wat bezielt zo’n man ? Ik vrees dat we vastzitten aan die figuur tot Sint-Ruttemis.
Om een beetje in de sfeer te blijven: Ik moet een bekentenis doen. Ik heb laatst gemeld dat ik maar één mop ken. Dat is niet waar. Ik weet er nog één.
Een man belt aan bij een huis in de Derde Oosterparkstraat. Hij zegt: ‘goedenavond, ik verkoop loten voor de fanfare’. Andere man boven aan de trap: ‘ik rook geen sigaren’. ‘Nee ik verkoop loten voor de fanfare!’. ‘Ik rook geen sigaren!’. ‘Ach krijg de kolere met je sigaren!’. ‘En jij met je fanfare!’
