In de reeks Sculpturen van Oost ditmaal ‘De Krantenlezende Man’, beter bekend als het ‘Beursmannetje’. Het is gebeeldhouwd door Pieter d’Hont, en het staat sinds 2012 voor het kantoor van Het Financieele Dagblad, aan de noordzijde van het Prins Bernhardplein tegenover het Amstelstation.
Méland Langeveld
Het ‘Beursmannetje’ is in 1965 in opdracht van Het Financieele Dagblad vervaardigd ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van de krant. Amsterdam krijgt het als geschenk aangeboden en op 3 maart 1966 is het aan het Damrak onthuld, vlak bij de eigen drukkerij van de krant bij de Beursstraat. Het beeld – een man met een krant in zijn handen – staat bij de Beurs en al snel staat het in de volksmond bekend als het ‘Beursmannetje’. Het beeld is in brons gegoten. Het voorontwerp (30x10x10 cm) wordt later jarenlang uitgereikt als de Henri Sijthoffprijs. Dit is een jaarlijks terugkerende prijs van Het Financieele Dagblad voor ondernemingen die zich onderscheiden in hun financiële verslaglegging.
Incidenten
Ruim twee maanden na de onthulling trekken vandalen het beeld van zijn sokkel. Het ‘Beursmannetje’ is gelukkig niet beschadigd. De volgende ochtend hebben een paar passerende agenten en bouwvakkers het beeld weer op zijn plaats gezet. Een ander incident vindt plaats in 1972 wanneer het ‘Beursmannetje’ in de vroege ochtend enkele kledingstukken om hem heen gehangen krijgt. Studenten van de Hogere Technische School van de Confectie-industrie willen met deze actie meer bekendheid geven aan hun school die dan twintig jaar bestaat. Acht andere beelden verspreid door de stad overkomt hetzelfde lot. (Het Parool van 10 januari 1972). In 2006 verdwijnt het ‘Beursmannetje’ zonder voorafgaande aankondiging in een depot. Het beeld is er weggehaald wegens werkzaamheden aan de Noord/ Zuidlijn. Gelukkig ziet hij in 2012 weer het daglicht, zijn krant lezend bij het kantoor van Het Financieele Dagblad.
Het Edison beeldje
Pieter d’Hont (1917-1997) is vooral bekend als beeldhouwer. Zijn vader is timmerman en brengt Pieter als jonge jongen de liefde bij voor ambachtelijk handwerk. Later volgt hij de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam en krijgt hij les van Jan Bronner, die later een goede vriend van hem wordt. Pieter behaalt de zilveren Prix de Rome in 1940 en dit leidt tot een eerste opdracht van de gemeente Utrecht. Vele opdrachten van deze gemeente zullen volgen, waaronder het beeld van Anne Frank.
Bekendheid verwerft hij met het bronzen Edison beeldje, dat elk jaar wordt uitgereikt tijdens de Edison Music Awards (vroeger bekend als het Grand Gala du Disque).
Zijn werk is figuratief en behoorlijk beïnvloed door zijn leraar Jan Bronner en diens opvatting over ‘kunst in dienst van de samenleving’. Vroeg werk is dan ook vooral beeldhouwwerk als ornament aan gebouwen, met duidelijke Amsterdamse School invloeden. Later concentreert d’Hont zich meer op het vrijstaand ruimtelijke beeld. Waarbij hij de beelden niet langer polijst, maar de structuur van de klei tot onderdeel maakt van de expressieve kracht van het beeld, zoals het ‘Beursmannetje’. In de jaren zestig krijgt hij zijn eerste solotentoonstelling en internationale erkenning met een beeld van de fictieve commissaris Maigret. Het beeld is in opdracht van uitgeverij Bruna vervaardigd, en wekt de interesse van de Fransen waardoor hij in 1967 in Parijs kan exposeren. Er volgen nog vele opdrachten, waaronder ook veel gebeeldhouwde portretten van bekende Nederlanders, onder wie koningin Beatrix.
Op 24 april 1997 is er een overzichtstentoonstelling van zijn werk van de laatste tien jaar, waar ook koningin Beatrix bij aanwezig is. Bij deze gelegenheid is hij benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Enkele maanden later overlijdt hij.
