De aanhouder wint, heeft geneeskundestudent Sarah ondervonden voor haar kamer in de Kattenburgerstraat. Na talloze pogingen via StudentenWoningWeb is het eindelijk gelukt, en eerste kerstdag kon ze d’r kamer in. ‘In februari ben ik vrij en dan ga ik de muur lekker een hippe kleur groen verven en nog wat posters plakken. Dan heb ik een leuk projectje in m’n vrije weken.’
Pippen Sardjoe | Foto Björn Martens
Tijdens de eerste jaren van haar bachelor woonde Sarah bij Reigersbos en was ze na een tijdje wel toe aan iets nieuws. Dat een nieuwe studentenkamer vinden niet de makkelijkste klus is, wist ze wel, maar ze had niet gedacht zo veel rond te moeten bellen en mailen. ‘Eigenlijk had ik vorig jaar in april al bij Bijltjespad een kamer bezichtigd. Ik had deze aangenomen, maar toen ik m’n documenten aanleverde bleek er gedoe te zijn met m’n inschrijving bij de universiteit.’ Vanwege de wachttijd voor het kunnen lopen van haar coschappen kon ze wel in haar oude studentenkamer blijven wonen, maar niet een nieuwe in. “En ik balen, ik had m’n nieuwe muurkleur toen al uitgekozen. Ik zat al zo lang te azen op een kamer in deze buurt.’
Sarah kende 1018 al goed, want haar vriend en een goede vriendin wonen hier. Toen ze weer officieel ingeschreven stond, reageerde ze volop op vrije kamers. “Maar heel vaak was ik tweede of derde op de lijst. En blijkbaar moet je dan reageren of je de kamer wel of niet neemt, maar dat staat nergens duidelijk aangegeven. Ik had dit drie keer niet gedaan omdat ik bang was dat als ik op ‘nee’ zou klikken, ik weer onderaan de lijst terecht zou komen. Toen kreeg ik opeens een sanctie dat ik drie maanden niet op kamers mocht reageren. Na wat mailen en bellen bleek dat de sanctie na een maand was opgeheven. Het was heel raar, niemand had me ingelicht dat ik een sanctie had en ook weer niemand dat het klaar was.”
Gelukkig zit ze nu op een fijne gang en kan ze zich op haar coschappen focussen. ‘Vandaag heb ik een avond dienst, dat is wel chill want dan hoef ik niet zo vroeg op. Ik zit straks bij de spoedeisende hulp, en dan vang ik de mensen op die komen met breuken, of heel erge buikpijn, dat soort dingen’, vertelt ze koeltjes. Op de vraag waar ze zich in wil specialiseren, moet ze een beetje lachen. ‘Om eerlijk te zijn weet ik niet of ik mezelf als dokter zie. Ik vind de psychiatrie interessant, maar misschien wil ik ook wel de beleidskant op, of het management van zieken huizen. Je kan veel meer met geneeskunde dan alleen arts worden.’
