Een van onze vroegste eetherinneringen gaat over reuk, een belangrijk zintuig bij het eten. Zonder reuk kun je eigenlijk niet proeven, dan ervaar je alleen maar structuur, of temperatuur.
In ieder geval; in onze jeugd gingen we niet ‘uit eten’. Horecabezoek was onbetaalbaar en niet voor ons soort mensen weggelegd. Tot een magische dag in de zomervakantie van 1982. Denk Frankrijk, Dordogne, camping. Om onverklaarbare redenen bleef het campinggas na twee weken macaroni en nasi plots uit en toog ons gezin in de netste korte broek naar een restaurant. Een serieus restaurant, met spierwit linnen op ronde tafels en onbegrijpelijk bestek naast de borden.
En daar, op dat Franse terras in de Dordogne, roken we een onbekende geur die ons nooit meer verliet. Tot onze grote vreugde belandde die geur ook op ons bord: ze bleek afkomstig van haricots verts à l’ail, sperzieboontjes met knoflook. Ze waren het begin van een diepgevoelde liefde voor koken, proeven en eten.
Bij het schoonmaken van boontjes komt de vakantieherinnering steevast terug. De bonensalade van deze week zou niet op de menukaart van het Franse restaurant hebben misstaan.
Inger Boxsem en het team van de Krat
Het recept van de week | Het recept wordt je aangeboden door de Krat
