Margrietha Reinders is sinds zes jaar dominee in Betondorp namens de Protestantse Kerk Nederland. In Betondorp staat echter geen gebouw van de Protestantse Kerk. Daarom organiseert Margrietha samenkomsten in het Brinkhuis en in Café De Avonden.
Johanna Kroon
In Betondorp is geen kerkgebouw van de Protestantse Kerk, wat betekende dat voor jou als dominee?
‘Ik vond het niet per se een nadeel, want ik vermoedde al langer dat de kerken leegliepen omdat de vorm van de kerkdienst niet meer past bij deze tijd. Als je een kerkdienst bezoekt gaat alles nog bijna hetzelfde als 400 jaar geleden.
Ik moet bekennen dat ik een keer op bezoek was bij een tennisclub en dacht: het is hier echt beregezellig. De mensen kijken naar elkaar om, ze kennen elkaars naam, ze praten met elkaar over het leven, en ze hebben plezier met elkaar. Als iemand ziek is dan wordt die bezocht, als iemand gaat trouwen dan wordt er geld ingezameld voor een cadeau. Kortom, het sociale aspect is daar beter geregeld dan in veel kerken – een droevige constatering. Tegelijkerijd is het wel belangrijk dat er plekken zijn waar christelijke spiritualiteit wordt doorgegeven, en daarom houd ik ook van die kerk, ondanks alles.
Wat ik zou wensen is dat een kerk een plek is waar de vreugde van het evangelie wordt uitgedragen.’
Hoe zou dat er dan uitzien?
‘Dat is een vraag die iedere gelovige aan zichzelf moet stellen. De kerk is ontstaan en gegroeid tegen de verdrukking in. Het begon in het Romeinse Rijk, een tijd van hiërarchisch denken, slavernij en onderdrukking. De Christenen stonden aan de kant van de mensen in de marge: zieken, armen, slaven en ze namen daarmee een enorm risico, denk aan de Christenvervolgingen. Dat was een kerk die ergens voor stond.’
En toen maakte keizer Constantijn er de staatskerk van
‘Ja, heel slim van de keizer. Maar als een kerk macht krijgt, dan gaat het fout en dat gebeurde toen ook. Lees de geschiedenisboeken er maar op na. Vandaar dat er steeds weer pioniers opstaan die terug willen naar de bron en het evangelie willen verkondigen: laat zien wie God is. Niet alleen vanaf de kansel, maar ook in de praktijk, door te werken aan een wereld met meer menselijkheid en barmhartigheid, waar mensen naar elkaar omkijken en respect voor de schepping hebben.’
Er is tegenwoordig meer belangstelling voor klankschalensessies en aura healing dan voor het christelijk geloof.
‘Inderdaad, dat is al een tijdje aan de gang. Die sessies zijn vaak nog behoorlijk prijzig ook. Ik heb al vrij snel besloten dat ik die kant niet op wilde, voor mij geen christelijke klankschaal meditatie. Ik dacht juist: ik ga de verhalen uit de Bijbel lezen met de mensen die nou juist niet op de klankschaal meditatie afkomen, al was het alleen al omdat ze dat niet kunnen betalen. De oer-opdracht van het christelijk geloof zit daar: bekommer je om mensen die het moeilijk hebben.’
Wat was je eerste indruk van Betondorp?
‘Ik moet je bekennen dat ik Betondorp amper kende, ik fietste er vaak langs maar nooit doorheen. Toen ik er in 2016 aan de slag ging had ik de indruk dat het een vergeten en wat verwaarloosd gebied was. Er is inmiddels wel het een en ander verbeterd, mede omdat er meer jonge mensen zijn komen wonen. Maar het is nog steeds een wijk met veel armoede en veel eenzaamheid.’
Wat ben je gaan doen?
‘Ik ben begonnen met ontmoetingsbijeenkomsten in Café de Avonden – niet alleen omdat er Betondorp geen kerkgebouw staat van de Protestantse Kerk, maar ook omdat een café een plek is waar iedereen zich op z’n gemak voelt. Ik ging mensen uitnodigen om langs te komen in dat café, en via via werden dat er meer. Mensen vroegen me wel eens waarom ik in hemelsnaam voor Betondorp had gekozen en dan zei ik dat ik iets wilde doen aan een beter leefklimaat in de buurt. Daar kon iedereen mee instemmen. Ik heb van heel veel kanten hulp gekregen.’
Wat zie je gebeuren tijdens je activiteiten?
‘Ik zie dat mensen elkaar leren kennen en zich opgenomen voelen – ook mensen die aanvankelijk zeggen O nee, daar moet ik niets van hebben, het is allemaal onzin dat geloof. En op een gegeven moment zie ik zo iemand dan toch bij een maaltijd en ook bij de vieringen.’
Vertel eens over zo’n maaltijd
‘Ik koppel dat graag aan de tijd van het jaar. Op dierendag bijvoorbeeld: ik leg dan uit dat de heilige Fransiscus van Assisi, die met de dieren sprak, deze traditie begonnen is. Wat was hij voor iemand en waar stond hij voor?
Daarna kunnen we het bijvoorbeeld hebben over de betekenis van dieren in ons eigen leven. Of iemand leest een mooi gedicht voor. En dan gaan we eten.’
Wat heb je nog meer geïntroduceerd?
‘Veel mensen hebben de gewoonte een kaarsje aan te steken voor iemand die het moeilijk heeft, dat is dus een ritueel dat iedereen begrijpt. Ik dacht: laten we dat ook gaan doen. Ik mocht de ruimte van het Repair Café gebruiken, en eerst was dat alleen maar een kaarsje branden, waarbij iedereen de naam noemt van degene voor wie het kaarsje wordt aangestoken. Toen kwam er een gebed bij, en iedereen vond dat mooi. Nog later ging ik troostrijke passages uit de Bijbel voorlezen en daarna gingen we ook samen bekende gospels beluisteren of zelf zingen. En op den duur kwam er ook brood en wijn bij, en dan legde ik natuurlijk uit waar dat voor stond.’
Als lezers geïnteresseerd zijn in jouw activiteiten, wat is dan interessant om mee te beginnen?
‘Prakkie en praatje, dat is onze gezamenlijke maaltijd met gezelligheid eromheen. In het Brinkhuis, altijd op een zondag, maar niet elke zondag. De deur opent om 2 uur voor koffie en thee, muziek, en gezellig praten met elkaar, om 5 uur gaan we aan tafel. Wel even aanmelden.’
Check betondorpbloeit.nl
