Home Dwars nieuws Met twee soepballetjes is de soep toch lekkerder

Met twee soepballetjes is de soep toch lekkerder

0

Beperkt zijn, wat is dat eigenlijk? Je bent beperkt in lopen of in denken of in iets anders. Ewald Swinkels vindt het in ieder geval geen fijn woord. Hij werkt met mensen die vroeger geestelijk gehandicapten werden genoemd en tegenwoordig praat men over over mensen met een verstandelijke beperking.

Jan Molenaar | Dwars

Ewald: ‘Het woord ‘beperkt’ geeft aan dat je iets niet goed kan, ik denk liever vanuit hetgeen iemand wel goed kan, wat iemands kwaliteiten zijn’. Philadelphia is een organisatie met als missie mensen met een beperking prettig te laten leven. Locaties is Oost zijn o.a. een woonlocatie in Park de Meer en dagbestedingsplekken in het Parkhuis en op de Van ‘t Hofflaan. Bij buurtrestaurant Park de Meer is de maaltijd gemaakt door verstandelijk beperkte mensen en dove mensen of liever gezegd: cliënten van Philadelphia, onder begeleiding van Ewald. Officieel is hij bij Philadelphia coördinerend begeleider.

Sociaal werker
Ewald is eigenlijk kok. Hij begon zijn loopbaan bij een restaurant in België, maar hij kwam er al snel achter dat dit niet bij hem paste. In Amsterdam ging hij aan de slag als projectbegeleider en een soort van sociaal werker. Hij werkte met vluchtelingen en slachtoffers van vrouwenhandel. Met vluchtelingen kookte hij op het hoofdkantoor van Vluchtelingenwerk. Ewald: ‘Hier werkten voornamelijk juristen en andere mensen die de doelgroep nooit zagen. Door het koken ontstond er interacties en contacten, die er anders niet waren geweest’.

Vogelhuisjes
Inmiddels werkt Ewald al bijna acht jaar bij Philadelphia. Hij organiseert het buurtrestaurant en tal van andere activiteiten, die het mogelijk maken dat mensen met een beperking integreren en zich nuttig maken voor de buurt. Ewald: ‘Eerst kijk ik voor deze avond welke cliënten er zijn en wat iedereen kan. Op basis daarvan gaan we een maaltijd bedenken. Als er iemand alleen in staat is om twee soepballetjes te draaien, dan is dat ook prima. Door die twee soepballetjes is de soep toch lekkerder geworden!’

Hij is er van overtuigd dat iedereen iets kan betekenen voor de maatschappij, ongeacht het niveau. Hij vertelt trots over een cliënt die verstandelijk beperkt, helemaal doof en autistisch is: ‘Hij sorteert spullen in de kringloopwinkel en maakt de kas op. En een cliënt in de Meer maakte vogelhuisjes. Het leek hem leuk om hier een workshop over te houden. Ik hielp hem een bijeenkomst te organiseren met buurtkinderen. Er werden flyers gemaakt en Dynamo stelde de ruimte beschikbaar. Nu hangen er overal in de wijk vogelhuisjes, die door de kinderen gemaakt zijn. Ouders groeten deze buurtbewoner en maken een praatje met hem waardoor hij is opgenomen in de buurt.’

Supermarkt
In Parkhuis de Meer heerst een huiskamersfeer. Iedereen zit aan een lange tafel en kent elkaar. Er is geen bar, er staan kannen water en er wordt een voortreffelijk twee gangen diner voorgeschoteld. Ewald: ‘Het zijn allemaal vaste gasten. Daardoor ben ik ook weer verzekerd van de opkomst en de opbrengst. Niemand heeft een vaste plaats, waardoor onderling sociaal contact optimaal is.’

Ewald gaat overdag met zijn kokers naar de supermarkt en besteedt daar op een educatieve manier de tijd. Hij vertelt dat huismerken niet altijd de goedkoopste zijn en spoort aan om op een economische manier de boodschappen te doen.

Belangrijkere rol
Ewald denkt dat in de toekomst zijn clienten een steeds belangrijkere rol in de samenleving gaan vervullen. Bijvoorbeeld door het verrichten van vrijwilligerswerk wat voor anderen steeds onaantrekkelijker lijkt te worden. Zijn ideeën passen goed bij de visie van Philadelphia. Deze organisatie is steeds meer bezig met community building: de cliënten een rol in de buurt te geven en de buurt steeds meer betrekken bij deze groep. Ewald: ‘Eigenlijk zou er niet meer stil gestaan moeten worden bij het feit dat iemand verstandelijk beperkt, geestelijk gehandicapt of anders is. Mensen moeten echt het gevoel hebben dat ze productief zijn.’