Zonder bruggen zou IJburg niet kunnen bestaan. Nu komen er bruggen bij, waaronder de Annemie Wolffbrug. Deze brug verbindt straks Haveneiland met Centrumeiland. Het is een belangrijke brug want over deze brug rijdt in 2025 de IJtram (lijn 26) naar Centrumeiland en Strandeiland. De Margaret Bourke-Whitebrug is al klaar, de volgende is aanstaande (Gerda Tarobrug). De voorlopig laatste twee (Annemie Wolffbrug) en (Lee Millerbrug) zullen uiterlijk 2025 gereed zijn.
Naast een naam hebben bruggen ook een nummer. Brug 2050 is de brug die is vernoemd naar Annemie Wolff (1906-1994). Het ontwerp van architectenbureau Nicholas Grimshaw, die voor IJburg ook de Enneüs Heermabrug ontwierp.
Annemie Wolff was fotograaf en 1933 vluchtte met haar man Helmuth Wolff naar Amsterdam. Daar richtten ze een fotostudio op. Hun bijzondere foto’s van de Amsterdamse haven en van Schiphol werden bekend. Toen in mei 1940 het Duitse leger Nederland binnenviel, deden Annemie en Helmuth Wolff samen een zelfmoordpoging. Daarbij kwam Helmuth om het leven en Annemie niet. Annemie ging verder met fotograferen en werd actief in het verzet.
Margaret Bourke-White is de naam van brug 2030 die nu Haveneiland en Centrumeiland verbindt. Het is een van de zogenaamde buitenwaterbruggen in een serie vaste bruggen die architectenbureau Benthem Crouwel Architects voor dit deel van IJburg ontwierp. De brug overspant een naamloos water dat langs de Wim Noordhoekkade loopt. In het verlengde van deze brug komt de Gerda Tarobrug van dezelfde architecten.
Margaret Bourke-White (1904-1971) was als luitenant-kolonel de eerste oorlogsverslaggever van de Amerikaanse landmacht. Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog was ze fotograaf van de Amerikaanse luchtmacht. Bourke-White was de enige buitenlandse fotojournalist in Moskou toen daar in 1941 de eerste Duitse bommen vielen. Veel van haar foto’s zijn onvergetelijk, zoals de beelden die ze maakte bij de bevrijding van het concentratiekamp Buchenwald.
Brug 2125, vernoemd naar Gerda Taro, is de brug op de Strandeilandlaan die straks de zuidkant van Centrumeiland met Strandeiland verbindt. De brug is ook onderdeel van een belangrijke route voor bouwverkeer voor het bouwen van de woningen op Strandeiland.
Gerda Taro (1910-1937) is een schuilnaam van Gerta Pohorylle. Ze was een Duitse oorlogsfotografe. Ze streed tegen het nazisme en werd in 1933 opgepakt voor het verspreiden van anti-nazipropaganda. Ze wordt gezien als de eerste fotografe die aan het front stierf.
Brug 2080 kreeg de naam van Lee Miller, een Amerikaanse fotografe en fotomodel. De brug zal volgend jaar klaar zijn en verzorgt dan in de Pampuslaan de verbinding tussen het Centrumeiland en het Strandeiland. De brug overspant dan de Merdekagracht. De brug is ontworpen door architectenbureau Nicholas Grimshaw. Het wordt een bijzondere brug. Onder het brugdek komen paviljoens die ondernemers kunnen gebruiken voor activiteiten op het water en het strand. De paviljoens grenzen direct aan het strand. Bij de brug komt ook een steiger. De brug wordt geschikt gemaakt als ecologische verbinding die onder het brugdek hangt. Aan de noordwestzijde van de brug komt een strand.
Lee Miller (1907-1977) was oorlogscorrespondent tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze ontwikkelde zichzelf ook tot een bekende mode- en kunstfotograaf. Samen met Man Ray ontdekte ze de solarisatiefotografie.
