Op 12 juni is er op het Science park een bijzondere bijeenkomst. Dertien migranten presenteren hun plannen om een onderneming in Nederland op te zetten, in het kader van het project Refugees forward.
Jan Molenaar | Foto Anthony Stone | Dwars
Refugees forward traint nieuwkomers in een traject van enkele maanden. De deelnemers krijgen lessen op het gebied van Marketing en Financiën. En natuurlijk worden ze ook begeleid in het maken van een business plan en het pitchen, ofwel het presenteren van jezelf en je plannen voor een publiek. Ik ben aanwezig bij de presentaties. Tijdens de pauze kunnen we genieten van Syrische lekkernijen gemaakt door een deelnemer van de presentaties, Moutaz. Ik spreek Moutaz in de pauze. Ook spreek ik dan Ahmad die net daarvoor een gloedvol betoog hield over zijn plannen om een koffiezaak te beginnen. Ik tref Moutaz en ‘Achie’ beiden ook nog een keer op hun huidige werkplekken.
Achie’s koffie
Ahmad Alshikh vertelt het al in zijn presentatie: deze Syrische man heeft al 500.000 kopjes koffie ervaring. Hij werkte in het Rijksmuseum en werkt nu als manager in de koffiecorner van het studentenhotel in de Wibautstraat. Ik ontmoet hem hier en hij vertelt enthousiast dat dit werk en de ervaring die hij heeft opgedaan de juiste basis zijn voor een toekomstige onderneming in de koffiebranche. In zijn presentatie toont hij zich al zelfverzekerd: het moet een van de betere koffiezaken worden in Amsterdam.
Hij legt in ons gesprek uit dat hij voor ogen heeft dat de klant kan kiezen uit negen verschillende soorten bonen en dat hij daar ook nog kruiden aan kan toevoegen en/of de bonen te mixen. De barista maakt dan vervolgens uit het gekozene een kop koffie. De doelgroep van Ahmad is dan ook de echte koffieliefhebber.
Toen hij aan de cursus begon had hij al een business plan. Dit is sindsdien verder geperfectioneerd. Ook is hij heel blij met de ultieme training voor de pitch waardoor hij eigenlijk niet meer zenuwachtig was. Ahmad is nu bezig met het zoeken van investeerders; inventaris kost al snel zo’n 40 tot 50 duizend euro. Wat hij naast het maken van goede koffie ook belangrijk vindt is dat de koffie op een eerlijke manier geproduceerd wordt. Zijn werkgever Moyee die de koffieverkoop pacht in het studentenhotel streeft niet alleen een eerlijke prijs na voor de boeren maar vindt het ook belangrijk dat de bonen in het land van herkomst gebrand worden waardoor 50 procent van de waarde in het land van herkomst achter blijft.
Op mijn vraag waar de naam van Achie’s koffie vandaan komt antwoordt Ahmad dat Achie in het Arabisch ‘mijn broer’ betekent. Ook dat is wat hij nastreeft: dat het drinken van koffie in zijn zaak verbroedering tot stand brengt. Een bijkomend voordeel is dat zijn eigen naam voor veel Nederlandse mensen moeilijk uit te spreken is, daar
om noemen veel mensen hem Achie. Verbroedering, eerlijke verdiensten voor de koffieboeren en goede koffie met een veelheid aan keuze: wat een mooi streven!
XO keuken
Moutaz Alabasi komt uit Alleppo in Syrie. Hij maakt het duidelijk in zijn presentatie: XO staat voor hugs and kisses. Dat een kruis voor een kus stond weet ik natuurlijk en gebruik ik ook af en toe maar een O voor een knuffel? Weer wat geleerd! Tijdens mijn bezoek aan hem in zijn woonplaats Zaandam praat hij ook liefdevol over het koken en ook over zijn stad Aleppo die hij zo mist.
Met zijn kookkunst schotelt hij in ieder geval aan zijn klanten allerlei lekkernijen voor uit Alleppo. Zijn achtergrond in Syrië is eigenlijk een familiebedrijf in de kinderopvang. Zijn vader, zijn opa en hij runden dit bedrijf en op die manier deed hij ook ervaring op met financiële bedrijfsvoering. Ook deed hij ervaring op in het zakelijke circuit bij de kledinglijn United Colours of Benetton. Dat neemt niet weg dat hij ook veel baat heeft (gehad) bij de cursus van Refugees Forward.
Nu kookt hij enthousiast en probeert een catering op te zetten. Eerst kookte hij vanuit huis en bracht hij met zijn auto het eten naar de klanten, nu werkt hij vanuit een locatie in Zaandam maar brengt nog steeds zelf het eten naar zijn klanten, veelal in Amsterdam. ‘Volgende keer kook ik voor je als je weer komt,’ zegt hij als ik weer vertrek naar Amsterdam Oost. Wat een gastvrijheid, wat een aanwinst voor de horecasector en de Nederlandse maatschappij is deze Moutaz!
