Het beroemdste nijlpaard van Amsterdam is terug. In opgezette vorm maakt Tanja haar rentree in Artis, als middelpunt van een nieuwe tentoonstelling in het Artis-Groote Museum over de relatie tussen mens en dier. Presentator Merel Westrik spreekt de audiotour in en vertelt over haar eigen fascinatie voor taxidermie.

Dieren opzetten vind ik fantastisch’, zegt Westrik. ‘Het is een mooie manier om van dichtbij kennis te maken met de natuur. Het doet iets met je, waardoor je hopelijk goed met natuur om wil gaan. Daarom neem ik mijn dochter ook mee naar de dierentuin.’

Van levende legende tot museumstuk
Tanja was jarenlang een publiekslieveling in Artis. Haar terugkeer – zij het in opgezette vorm – markeert een moment van reflectie op de geschiedenis van het Amsterdamse dierenpark. De tentoonstelling belicht vragen als: hoe kwamen dieren vroeger naar Artis, hoe werden ze verzorgd, en waarom was Tanja het laatste nijlpaard van de dierentuin?

Aan de hand van haar levensverhaal wordt duidelijk hoe de omgang met dieren veranderde. Waar een nijlpaard ooit een zeldzame bezienswaardigheid was, leven we nu in een wereld vol natuurdocumentaires en bewustwording over dierenwelzijn.

Van vruchtbaarheidssymbool tot bedreigde soort
In de Westzaal van het Groote Museum ontdekken bezoekers hoe het beeld van het nijlpaard door de eeuwen heen evolueerde: van symbool van vruchtbaarheid tot kwetsbare diersoort. Nijlpaarden worden tegenwoordig bedreigd door stroperij en verlies van leefgebied – een ontwikkeling die de tentoonstelling niet onbesproken laat. ‘Wij mensen zijn hun grootste vijand’, luidt de conclusie.

Programmering voor jong en oud
Naast de tentoonstelling is er een Tanjatocht, een speurtocht voor families door het museum. Bezoekers leren er alles over nijlpaarden en hun verrassende overeenkomsten met mensen. Aan de tekentafels kunnen kinderen en volwassenen opgezette dieren van dichtbij bestuderen en hun vormen vastleggen op papier.

In de audiotour deelt Westrik hoe het voor haar voelt om Tanja opnieuw te ontmoeten: ‘Ze is niet zomaar een opgezette dierentuinbewoner, maar een herinnering aan hoe we naar dieren kijken – en hoe dat zich blijft ontwikkelen.’