| Verhalen uit de Plantage | Dick Pol
De tand des tijds. Ik vind het een mooie metafoor, maar ik heb er behoorlijk last van. Daarin ben ik natuurlijk niet de enige. Aan sommige mensen in je omgeving kun je de stand van zaken aardig aflezen. Als op een barometer. B. ken ik al heel lang. Ze woont bij mij in de buurt. We komen elkaar geregeld tegen en zien het ouderdomsproces gebeuren in de praktijk. B. en ik onderhouden een groetrelatie zoals dat heet. Ooit stond ik voor haar in vuur en vlam. Dat was meer dan vijftig jaar geleden. Toen waren wij en de wereld nog jong en mooi. Zij koos voor een ander en daar viel best iets voor te zeggen. Temeer omdat het paar onze samenleving verrijkte met een stel prachtige roodharige kinderen. Ik heb haar man overigens al jaren niet gezien.
Van mijn kant geef ik me niet gewonnen. Met ochtendgymnastiek, een dagelijkse wandeling probeer ik de boel aan de praat te houden. Drie weken geleden werd mijn routine bruusk verstoord. Ik gleed uit over een plasje water bij de keuken en kwam lelijk ten val. Als gevolg van een gekneusde rib kon ik me amper bewegen zonder pijn. Ik denk, om de moed er in te houden, dat het een stuk slechter had kunnen aflopen. Er was niks gebroken. Ook mijn bril niet.
Binnen het kader van het eerder genoemde survival-programma neem ik alle vaccinaties mee. Voor de ‘griep-prik’ diende ik me te melden bij de huisarts. Die zit bij mij om de hoek, op een kleine kilometer, bij de Muiderpoort. Een mooie gelegenheid om weer eens een stukje te lopen. Redelijk goed gehumeurd begaf ik me op weg, gewapend met een paraplu als wandelstok. Nou dat viel dus niet mee, ondanks het mooie weer. In de drie weken van praktische stilstand was mijn motoriek onverwacht snel gekelderd. Met name mijn linkervoet. Uiteindelijk was het nog wel te doen. ‘Never surrender!’ Om met Winston te spreken.
Op de terugweg krijg ik opeens een flits binnen. Een soort ‘nabrand beeld’. Als wanneer je in een lamp hebt gekeken. Een mens ‘scant’ zonder besef voortdurend de buitenwereld. Ik zie in terugblik B. langs komen. Ze kijkt naar me en zit te lachen op haar fiets. Is ze helemaal betoeterd. Lekker makkelijk op een elektrische fiets. Daarom had ik haar in eerste instantie gemist. Omdat ze zo snel voorbij ging. Een strompelende oude man uitlachen! Goed dat het indertijd niets is geworden tussen ons!
