| Verhalen uit de Plantage | Dick Pol |
Wat je allemaal kan overkomen. Mijn oude vriend F. zou zeggen: man… man… man. Toch heb je een en ander dikwijls zelf in gang gezet.
Ik sta weer eens op de tram te wachten, beetje dromerige gedachten, zoals gewoonlijk. Voor het verkeerslicht stopt een camper met een Duits nummerbord. Voorin twee vrolijke jonge mannen. Tot mijn verbazing kijkt een van hen me aan en steekt lachend zijn duim op. Ik groet maar terug. Het duurt even. Dan besef ik: ach ja die stomme voetbalwedstrijd.
Je loopt in je jonge jaren flink wat deuken op. Achteraf valt het heus wel mee maar sommige kwesties beklijven. Ik groeide op in een klassiek Haags burgerlijk milieu. Het oordeel van de buitenwacht woog zwaar. Om die reden verbood mijn moeder me, tot mijn grote frustratie, om spijkerbroeken te dragen. Vond ze ordinair. De Parka legerjas, die ik fel begeerde, waar de snelle jongens op school in liepen, was onbespreekbaar.
Ik was dan ook aangenaam verrast toen ik in de dumpstore op het Waterlooplein, een tijdje terug, afgedankte tankbataljonjassen zag hangen. Ik aarzelde niet. Al was er een klein bezwaar bij de aankoop: er zat een Duits vlaggetje genaaid op beide mouwen. Nou ja, kon mij het bommen. Op mijn oude dag nog min of meer de begeerde jas uit mijn jeugd. Ik heb overwogen om de vlaggetjes er af te tarnen, maar ik was bang dat de toch al shaggy jas (ik ben niet bepaald handig) beschadigd zou raken. En dan: wie zou zich daar nu druk om maken.
Nou dat heb ik geweten. De stroom commentaar op de Duitse driekleur was niet te stuiten. Tot wildvreemde mensen spraken me er op aan. Uiteindelijk werd het dragen van de Duitse trots een verzetsdaad. Hoe vreemd dat ook mag klinken. Zo kan het dus gebeuren dat op een verdwaalde zonnige vrijdagmiddag twee Teutoonse ‘Mannschaft’ supporters in me een geestverwant menen te herkennen.
Los hiervan droomde ik vannacht (na drie dagen abstinentie) van de Pretoriaanse wacht en de moord op Caligula. Begeleid door harde operaklanken. De solo werd merkwaardigerwijs gezongen door een oude vriend. Vanavond maar weer een glaasje wijn voor het slapen. John Kennedy kwam ook nog om de hoek kijken. Ik dacht dit moet ik onthouden… maar ja. Het kan verkeren.
