| Verhalen uit de Plantage | Dick Pol |
De reclamewereld en de filmindustrie zijn normaal gesproken uitermate strak, professioneel georganiseerd. Het mag een paar centen kosten. Dat is niet altijd zo geweest.
In mijn studententijd… Dan gaat het om een periode van zo’n kleine 20 jaar. Laat ik het anders stellen: aan het begin van mijn studententijd, eind jaren 60 van de vorige eeuw, kwam ik vaak in een café dat druk werd bezocht door fotografen, veelal jonge filmers en televisiemakers. Modellen, figuranten, decorbouwers werden daags tevoren gerekruteerd uit de vaste klantenkring. Het was aantrekkelijk werk: snel verdiend, goed betaald, en zwart.
Zo schitterden we frequent in pagina-grote advertenties. We waren betrokken bij televisieshows in allerlei hoedanigheden. Spraakmakend waren Phil Bloom en Saint John, ik ben zijn voornaam vergeten. Ze verschenen als eerste naakt op de buis. Respectievelijk in ‘Hoepla’ en in de ‘Fred Haché Show’, als mijn geheugen me niet bedriegt.
Op een dag, het was voorjaar, werd ik met wat vrienden geronseld voor de opnamen van een film van de grote Franse komiek Jacques Tati. We moesten ons melden bij de ingang van de Nieuwe Rai. Je had toen ook nog ‘de Oude Rai’.
Het was stralend weer. Het gonsde van de activiteiten van de filmcrew. Opvallend was dat Tati zich overal mee bemoeide. Van de camera-instelling tot de instructies van de figuranten. Zo kreeg ik te horen dat mijn fel gekleurde sokken, die volgens mij niet eens zichtbaar waren, niet door de keuring kwamen. De cameraman moest zijn sokken uittrekken en ruilen voor de mijne. Na een tijdje was het plaatje rond.
In een notendop: We staan bij de ingang van een autotentoonstelling. Er komt een dame aangelopen met een hondje van links naar rechts. Een oudere heer loopt van de andere kant door het beeld. Ik sta samen met een vriend op de achtergrond in een stofjas. We zijn bezig met het opplakken van affiches.
Dan komt een auto aangereden. De hoofdrolspeelster stapt uit. Ze is een beetje verkreukeld na een lange autorit. Mijn collega en ik hebben geen aandacht voor haar maar kijken naar een sexy dame die uit de Rai komt. We stoten elkaar aan en fluiten naar deze heupwiegende hinde. De zojuist aangekomen vrouw wordt jaloers. Ze springt in haar auto en komt er even later weer uit. Ze heeft zich dan verkleed, gekamd en opgemaakt en draagt een zeer gewaagde outfit.
Als we deze scene een paar keer hebben gerepeteerd, is de meester niet tevreden. Hij besluit dat er nog een ‘gastarbeider’ ontbreekt. Daar was door de productie niet op gerekend. Dus het duurt een tijd voor ze uit het Rai-complex iemand hebben opgedoken.
We doen ons intussen te goed aan een uitstekende lunch. Mijn stemming wordt steeds beter, niet in de laatste plaats, omdat de wijn rijkelijk vloeit. Onze nieuwe collega krijgt aanwijzingen. Hij moet van binnen naar buiten komen met een plantenbak.
De communicatie verloopt moeizaam. De man spreekt geen Nederlands, geen Engels en ook geen Frans. Dan breekt het grote moment aan. Tati roept Attention! en daarna Action! Camera draait. Na Attention! komt onze nieuwe ster, laat ik hem Hassan noemen, in beweging. Tati roept stop! Hij probeert de man uit te leggen dat die pas na de aankondiging Action! moet gaan lopen. De tweede keer gaat het op dezelfde manier weer mis. Na Attention! komt Hassan naar voren.
De meester wendt al zijn tact aan. Hij legt het nog één keer uit. Attention! Tati wijst op zijn hoofd en maakt een draaiende beweging met zijn vinger. Action!: paf paf paf!, Action! De derde opname lijkt te gaan lukken. Attention!: er gebeurt niets. Action!: iedereen komt in actie, behalve Hassan. Hij neemt geen enkel risico meer, Hassan blijft stokstijf staan.
Tati rukt de pet van zijn hoofd, gooit hem op de grond, stampt er met zijn voeten op en gaat er naast liggen. Helaas zijn er van deze scene geen opnamen gemaakt.