Hoe staat het met de vaccinaties in Oost? Veel mensen moeten naar de Rai en zien daar lege hallen en personeel dat weinig te doen heeft. Ook huisartsen doen hun werk onder bijzondere omstandigheden, zegt huisarts Allard Honig.
Anneke Hesp | Foto Iris Vooren
‘Sommige mensen zijn tot tranen geroerd als ik ze een vaccinatie geef. Ze kunnen weer onder de mensen komen.’ Voor huisarts Honig en zijn collega’s zijn er momenteel veel frustraties, maar de reacties van dankbare patiënten geven hem wel een fijn gevoel. Een probleem is dat veel mensen niet komen opdagen. ‘Ik heb 150 uitnodigingen gestuurd en er kwamen 56 mensen opdagen. Wat een verspilling van tijd en moeite.’
Trombose
Met de vaccinaties van de huisartsen tegen de Mexicaanse Griep in 2009 verliep het allemaal soepeltjes. Waarom blijven mensen nu dan weg? Om te beginnen wordt er via de sociale media een hoop scepsis gecreëerd over bijwerkingen. Honig: ‘Dan vraag ik me af of iemand wel eens de bijsluiters leest bij paracetamol of andere zelfmedicatie. Als je leest wat daar voor bijwerkingen bij mogelijk zijn, dan rijzen de haren je te berge. Maar in de realiteit is ook daarbij een heftige reactie heel zeldzaam.
Toch grijpt iedereen daar makkelijk naar. Of ze stappen in een vliegtuig. Nou, de kans op trombose bij een vliegreis is heel wat groter dan bij een vaccinatie tegen covid 19.’ De gevolgen van niet vaccineren kunnen heel ernstig zijn. Honig kon een jongeman met meerde aandoeningen niet vaccineren omdat de Landelijke Huisartsen Vereniging dat afraadde: ‘Als huisarts bent u juridisch kwetsbaar als u iemand van onder de 60 jaar (ook als deze zelf toestemming geeft) zou vaccineren’ zo stond op 19 april te lezen op hun website. Honig: ‘Die ligt nu op de intensive care. Dat is toch vreselijk?’
Vertegenwoordiger
Maar de grootste frustratie voor een huisarts is wat de regering doet, dat de politiek niet de juiste maatregelen neemt. Corona grijpt nu in mei nog flink om zich heen. Het besluit om te versoepelen heeft niets met de cijfers te maken, maar met hele andere zaken volgens Honig. ‘En dan het gedoe om de vaccins. Eerst mocht Astrazeneca wel, toen niet, toen wel, enzovoort. Zo maak je mensen onzeker. Ze weten het ook niet meer en willen een vaccin voor het uitkiezen hebben. Huisartsen zijn er voor opgeleid om het onderscheid te kunnen maken, maar nu willen mensen zelf per se dit of dat.
‘De grootste frustratie voor een huisarts is wat de regering doet’
Dan voel ik me behandeld als een vertegenwoordiger van een onbetrouwbare medicijnenfabriek.’ Ook mochten eerst mensen met obesitas onder de 60 jaar wel worden uitgenodigd en toen niet en nu weer wel.’ Natuurlijk gebruik ik de ampullen die over zijn voor mensen die het wel willen. Iedereen die belt, wordt op een reservelijst gezet en gebeld om te komen. Daar zitten ook leraren bij. Die mensen werken onder grote risico’s en worden ingezet voor onze kinderen, maar moeten dan zonder vaccinatie voor de klas staan! Gelukkig is het onze beroepsgroep wel gelukt om vaccinaties af te dwingen.
Stress
De huisartsen moeten zelf mensen oproepen en alles regelen. De locatie, de prikkers, net als bij de jaarlijkse griepprik. Honig legt uit: ‘We moeten bestellen en dan precies inschatten hoeveel we vragen. Dus je komt altijd te kort of je hebt te veel. Laatst had ik tekort en ging ik speuren waar ik nog bij kon krijgen. Een collega in Rotterdam had nog vijf ampullen over dus die moesten worden opgehaald. Op het laatst had een collega hier in Oost gelukkig nog wat over. Dat soort dingen kost je veel stress.’ Het is niet zo dat het gewone werk minder wordt tijdens een pandemie. Maar een pandemie en daarbovenop een groot publiek debat, plus een continue stroom om zaken die worden gelekt, maakt het werk van een huisarts momenteel extra zwaar.
