Studio 52nd is een organisatie waar kinderen hun inspiratie naar voren kunnen laten komen. De kinderen schrijven toneelstukken, ze acteren, ze krijgen stages bij het maken van toneelstukken, bijvoorbeeld bij licht en geluid, kostuums maken, assistent bij de regie en nog een heleboel met theater. De kinderen vinden het heel erg tof.

Arif Oemar

‘Kannie zonder money’ is een toneelavond van de kinderen van Studio52nd. Het is een avond met acht toneelstukken, die geschreven zijn door kinderen en geacteerd door professionele acteurs.  Deze avond was op 19 juni in Nowhere, in de Madurastraat in de Indische buurt. Het was heel erg tof en leuk om te zien. En ik mocht twee kinderen interviewen: Inass en Barnabas.

‘Kannie zonder money’

De voorstelling ‘Kannie zonder money’ gaat over geld, hebzucht en hoever je voor nieuwe spullen gaat. Deze toneelstukken hebben mooie quotes, zoals ‘Is nieuwe spullen kopen niet de makkelijkste manier om heel snel arm te worden?’ en ‘Moeten we nog wel nieuwe spullen willen, nu er plastic soep in de zee drijft?’ en ‘Als geld gelukkig maakt, waarom geven we het dan zo snel uit?’ Deze toneelstukken laten je nadenken over vragen als:  Waar haal je het geld vandaan? Heb je de spullen wel nodig? Hoever ga je om de mooiste spullen te verzamelen.

De toneelstukken die ik heb gezien waren leuk, tof en cool. Het was heel bijzonder hoe de kinderen nadachten over geld uitgeven en de manier waarop ze er zelf naar kijken. Ik vond de toneelstukken erg professioneel en fantastisch gespeeld. De acteurs acteerden keigoed en vol met emotie.

Twee goede schrijvers

De eerste schrijver die ik heb geïnterviewd is Inass, ze is 12 jaar en zit in groep 7, en wil voetballer worden. Ze heeft voor Studio 52nd gekozen omdat ze haar inspiratie mocht gebruiken en ze schrijft omdat ze dan rust in haar hoofd krijgt. Ze heeft het druk met school en vrienden.

Haar toneelstuk gaat over twee voetballers die goede vrienden van elkaar zijn. Ze worden alle twee gescout door hun droomclub. De ene gaat niet omdat hij de vriendschap wil behouden. Maar de ander gaat wel. Dat raakt de andere voetballer en zijn vertrouwen is  nu weg. De vriendschap is ook weg. Dat loopt dus slecht af.Inass krijgt inspiratie door rondjes lopen en voetbal kijken. Als ze moe wordt vindt ze schrijven niet leuk. Bij Studio 52nd vond ze het wel leuk, omdat de mensen aardig zijn maar soms wel streng. Ze vond dat de acteurs heel goed gespeeld hebben, ze was ervan in shock. Het leukste vond ze de rap.

Barnabas is 11 jaar oud en zit ook in groep 7. Zijn inspiratie kreeg hij door twee honden in het park, dat vond ik wel grappig. Hij wil met zijn toneelstuk laten zien dat je vrienden niet moet verlaten. Je moet niet opscheppen met nieuwe spullen en dingen die iemand anders niet heeft, omdat dat dan vrienden uit elkaar drijft, omdat je je elkaar een slecht gevoel geeft. Hij vond Studio 52nd heel leuk, hij vindt samen met andere mensen praten en schrijven erg leuk. Barnabas vindt dat de acteurs goed hebben gespeeld en dat zijn fantasie goed is uitgebeeld. Zijn verhaal loopt goed af en het toneelstuk is grappig.

Wat vond ik ervan?

Wat ik allemaal heb gezien vond ik mooi uitgebeeld, met heel veel aandacht voor geld. Ik vind het goed omdat ik zelf daar ook wat over te zeggen heb. Ik vind dat kinderen veel te snel beslissen wat ze willen kopen. Ze kiezen wat populair is, of omdat een idool het draagt, of ze denken dat het cool is als je het hebt. Maar de consequenties zijn, dat het tien keer zo duur is dan dat het in werkelijkheid kost. Je kunt betere kwaliteit krijgen voor de prijs. Ze denken niet na en daarna past het niet bij hun stijl, bijvoorbeeld schoenen, en dan draag je die niet. Meestal staan ze iemand anders goed, maar bij jou niet. En als het uit de mode is, is het verspild geld. Daarom vind ik het goed dat ze hierover een thema maken. Studio 52nd maakt veel toneelstukken met thema’s die heel belangrijk zijn. Daarom vind ik dat meer mensen van Studio52nd moeten weten en weten dat het heel goed is voor kinderen van deze generatie.

Arif Oemar (14) woont in de Indische Buurt en schrijft boeken. ‘Eigenlijk ben ik meer een verhalenverteller dan een schrijver,’ zei hij in een interview over zijn tweede boek. Af en toe schrijft hij op oost-online over wat hij meemaakt.