| Verhalen uit de Plantage | Dick Pol |
Amsterdam Plantage, zomer 2008. In een opwelling besluit ik om mijn witte spijkerpak uit de kast te trekken voor familiebezoek. Het is ten slotte zondag, het weer werkt mee en het lijkt me goed voor de stemming. Min of meer jeugdsentiment. Het is alweer een tijd geleden dat ik de oude Provo outfit heb gedragen.
In de stoptrein naar Baarn kom ik K. tegen. We keuvelen wat, niks aan de hand en zonder noemenswaardige incidenten bereik ik mijn bestemming. Al met al wordt het een geslaagde onderneming, tot ieders genoegen en tevredenheid. Dit laatste komt grotendeels op het conto van mijn familieleden. In de vooravond, de zon schijnt nog, op de ‘terugtocht’ – ik ga niet zo vaak op reis, eigenlijk voel ik me ongemakkelijk als ik het centrum van Amsterdam verlaat – op Centraal Station Utrecht tref ik tot mijn verbazing een menigte vage figuren die, net als ik, in het wit zijn gekleed. Dat moet mij weer gebeuren.
Ik waan me een beetje in een bizarre droom. Op het Amstel Station breekt mijn klomp: honderden mensen in wit, sommigen met Venetiaanse maskers en anderen met engelenvleugels. Nader onderzoek leert dat het hier een ‘White Sensation’ betreft, een ‘dance event’ in de Amsterdam Arena. Geen idee wat dat is. Er bestaat overigens ook een ‘black sensation’.
