Ik woon al sinds 2002 in het Oostelijk Havengebied. Dit is mijn plek, mijn Amsterdam. Een stadswijk als een dorp, maar wel met de winkels op loopafstand, een tram voor de deur en zwemwater in overvloed om de hoek. Een stadsdorp dat in al die jaren flink is veranderd, groter is geworden en van samenstelling is veranderd, maar toch mijn thuis is en blijft.
Als kind groeide ik op in een rijtjeshuis in een kustdorpje, waar iedereen elkaar kende en iedereen naar elkaar omkeek. Als puber vond ik dat soms benauwend en kon ik niet wachten om naar ‘de grote stad’ te vertrekken. Maar hier in de stad verlang ik weleens terug naar saamhorigheid. Wij wonen in een appartement, achter een dichte voordeur. Als ik wil, hoef ik niks met mijn buren te maken te hebben en zij niet met mij. Als ik wil, hoef ik niets te doen met alle leuke plekken en initiatieven die er zijn in onze buurt. Maar ik vind het leven zoveel leuker en rijker door dat juist wel op te zoeken. Mij betrokken te voelen bij de wijk waarin ik woon en bij de mensen die samen onze wijk tot zo’n mooie plek maken.
De IJopener is vanaf de eerste editie een van mijn gidsen door de buurt. Het magazine opent mijn blik op kunstenaars, buurtbewoners, toekomstplannen en activiteiten waar ik anders nooit vanaf had geweten. Ik leer door het lezen van de artikelen buurtbewoners beter kennen en voel me daardoor nog meer verbonden met mijn buurt.
De IJopener is eigenlijk de papieren variant op mijn oude dorpsbuurvrouw; zij die altijd alle nieuwtjes als eerste wist en ze smeuïg doorvertelde aan iedereen die het maar horen wilde. Jammer dat de IJopener nu stopt en ik op zoek moet naar een andere eyeopener. Heel veel dank aan alle vrijwilligers in de redactie die al die jaren mijn buurtgidsen zijn geweest. Jullie zijn gezien!
Marieke de Wildt
