Nieuws van 30 augustus 1629 | Na dertien maanden malen komt de Watergraafsmeer droog. Het levert 725 morgen, ongeveer 700 hectare grond op. De bemaling geschiedde door zeven molens, vier op het Nieuwe Diep en drie op de Amstel.
Al lange tijd waren er ideeën om de Watergraafsmeer droog te malen. In 1622 ontwierp de advocaat Cornelis Davelaar een plan om dat te doen. Hij berekende de kosten op 101.940 florijnen en vroeg verlof aan de Amsterdamse Vroedschap om met het leegmalen te beginnen. Daarmee maakte hij slapende honden wakker. Want nu begonnen de vroede vaderen in te zien, dat ze het plan net zo goed zelf konden uitvoeren.
Daarom richtte de regering van de hoofdstad zich op 6 februari 1624 tot de Staten van Holland en West-Friesland als soeverein van het gewest, met een aanvraag om octrooi om het Watergraafsmeer te bedijken en droog te leggen. Het verzoek was met redenen omkleed en die kwamen er vooral op neer dat het Watergraafsmeer gevaarlijk begon te worden en voor de omliggende landen voor de Diemerdijk, die bij de Ypesloot kritieke momenten doormaakte.
Maar ook de Staten opperden allerlei bezwaren. Maar in een gulle bui beloofden de Staten tenslotte nog dat de stad gedurende vijftien jaar vrijdom zou genieten van de belasting op alle grove waren en materialen, benodigd voor de bedijking, getimmerten en gebouwen; vrijstelling van allerlei verpondingen, van belasting op hoornvee en op de verkoop van onroerende goederen. Nadat alle faciliteiten in orde waren gebracht, toog de stad met man en macht aan het werk
In 2029 bestaat de Watergraafsmeer, die in 1921 door Amsterdam is geannexeerd, 400 jaar.
