IJshockey | Terwijl de Amsterdam Tigers dit seizoen erop gefocust waren de in 2020 door corona gemiste overwinning (en daardoor het kampioenschap) op de Eindhoven Kemphanen alsnog binnen te halen, werkten de Tilburg Trappers zich in stilte omhoog. Twee weken geleden vielen de Hanen alsnog in de Tigerklauwen. Tegelijkertijd schakelde Tilburg Groningen uit en kwam voor de kopploegen het eindstation in zicht.
Foto’s Yolanda Simarro
Amsterdam kampte vorige week met te weinig mankracht door ziekteverzuim en kon zich in de laatste minuut niet staande houden tegen de Trappers. In hun stampvolle thuishaven was het zaterdag erop of eronder om in de race te blijven voor het kampioenschap.
Oud-spelers (én ijshockey legendes) Ron Berteling en Henk Hille, die afgelopen seizoen beurtelings de kijkers thuis bijpraatten, zijn voor dé thriller van het jaar samen van de partij in de Jaap Edenhal en constateren dat de Tigers de eerste minuten leiden. Het team raakt uit balans door de eerste tegengoal van Tilburg, dat kort daarvoor nog op de paal schoot. Ook de Trappers zijn nerveus, 0-1 voorsprong is voldoende voor het kampioenschap, de Tigers azen op dezelfde titel en krijgen daarvoor genoeg kansen die ze steeds net missen.
Amsterdam raakt uit het spel als Tilburg in de vijfentwintigste minuut nogmaals op het scorebord verschijnt. De Tigers komen weliswaar met mooie tegenacties, de knikkers blijven buiten de pot. Een redding van Mick Vastenhouw wordt een aanval die bijna in het Trapperdoel eindigt. Het (te) vaak wisselen van spelers doet het team geen goed. De Trappers houden het simpel met 0-2 voordeel en draaien langere shifts.
Hoogoplopende spanningen in het doelgebied van de gasten kosten beide ploegen een man, een aderlating voor Amsterdam dat zonder de talentvolle Alexander Karol verder moet. Op de Tilburgse strafbank zit nog een speler. De assist van John Versteeg en het schot van Lance van Duin in de powerplay zet de Tigers weer op de kaart, 1-2.
Wie een hit scoort, kan er nog een schrijven. Voor de Tigers blijft het zoeken naar nieuw succes. Ze doen het beter op de strafbank, waar ze tot de tweede rust vier keer plaatsnemen. Tilburg schrijft tijdens een van hun steeds snelle en gevaarlijke uitbraken wel een extra punt bij, 1-3. Het publiek (op de paar banken van de Trapper-supporters na) trekt alles uit de kast om de thuisploeg aan te moedigen.
Vlak na aanvang van de derde periode geven Michael Mackie-Kwist en Lance van Duin hun team en het thuispubliek een oppepper. Resoluut schaatsen ze naar de goalie van de tegenstander. Van Duin bereidt voor, Mackie-Kwist laat de puck achter in het doel, 2-3. De aanhang van Amsterdam ademt opgelucht uit en ziet de zon weer schijnen.
De paniek slaat toe bij de jonge spelers van Tilburg, die fel van zich afslaan en binnen een minuut twee keer aanschuiven op de strafbank. Amsterdam speelt te behouden tijdens de dubbele powerplay en lijkt podiumvrees te hebben totdat Billy Grapperhaus scoort. Onterecht haalt zijn punt het scorebord niet. Ondanks dat de goal minimaal verschoof, was zijn schot net zo raak geweest als het doel niet had bewogen (waardoor dergelijke rake schoten vrijwel altijd worden goedgekeurd). Toch zet het handelen van Grapperhaus de toon, de drukte in het thuisvak van de Trappers neemt dusdanig toe dat Tilburg tijdens de volgende powerplay voor Amsterdam opnieuw prijsgeeft. Rocco van Hoorn en Ivan Muso reiken aan, Stef Overweg staat klaar om het af te maken, 3-3.
De Trappers lijken uit het lood geslagen, maar vechten terug en zetten zichzelf weer op voorsprong. Het volgende punt voor Tilburg brengt Amsterdam nog verder in het nauw, 3-5. Met nog een minuut te gaan, is de schade niet meer weg te werken.
Spijtig genoeg komt voor de Tigers op de valreep een droevig eind aan een krankzinnig, steeds door covid bedreigd seizoen. Twee jaar geleden was het kampioenschap binnen handbereik en gooide de coronacrisis alles overhoop, deze keer mist het team de herkansing.
Afscheid John Versteeg
Een bittere pil. Helemaal voor de alom gerespecteerde ‘sniper’ John Versteeg (50!), die veel wedstrijden voor de Tigers besliste en hoopte dat zijn ploeg kampioen werd voor hij het schip zou verlaten. Na een bewonderenswaardige ijsloopbaan van ruim veertig jaar met zevenhonderd wedstrijden, meer dan vijfhonderd goals en zeshonderd assists vindt hij het mooi geweest. Versteeg bleef altijd nuchter over zijn wapenfeiten. Dat hij twee keer zo oud is als veel teamgenoten en tegenstanders stond hij zelden bij stil. ‘Dat hoor ik vooral van anderen. Ik wil gewoon spelen en winnen en doe mijn best daar een steentje aan bij te dragen.’
De avond voordat zomertijd ingaat, breekt voor de Tigers een periode van rust aan. Na het likken van hun wonden, mogen ze trots zijn op het halen van de een na hoogste positie. Komende maanden geven alle ruimte om terug te kijken op een turbulent seizoen en vooruit te blikken op een nieuwe wedloop om het kampioenschap. Ongetwijfeld gaan ze weer hoog eindigen. Als het even kan net een plekkie hoger dan dit jaar.
Wedstrijd terugkijken?
