Op woensdag 16 april valt in een straat in Amsteldorp één woning meteen op: feestelijk versierd met slingers en ballonnen, alsof er iets bijzonders te vieren is. En of er iets te vieren valt! Die dag staat in het teken van meneer en mevrouw Slemmer-Hillenaar, die maar liefst 70 jaar geleden elkaar in Amsterdam het ja-woord gaven. Stadsdeelbestuurder Zeeger Ernsting gaat met een bos bloemen op bezoek om het echtpaar te feliciteren.
Bij binnenkomst is het al erg gezellig binnen. Kinderen, kleinkinderen en familieleden vullen de gezellig ingerichte woonkamer. ‘Ja, we hebben een vrolijke familie hoor’, vertelt mevrouw enthousiast. Meneer (91) en mevrouw (89) zitten op de bank en genieten zichtbaar. Mevrouw vertelt bevlogen over hun leven samen, en samen met de familie en vrienden worden verhalen van vroeger opgehaald. Het gaat over de kinderen en kleinkinderen. Met stralende ogen vertelt mevrouw dat zij al twee achterkleinkinderen hebben.
Het echtpaar heeft al op meer dan tien plekken in de stad gewoond, ‘Ja, waar hebben we niet gewoond?’. In Amsteldorp hebben ze uiteindelijk hun plek gevonden. Hier wonen ze met plezier. Hun dochter vertelt dat de tuin voor haar moeder haar lust en haar leven is. En dat is goed te zien: de planten krijgen veel aandacht en zorg. Ook de woonkamer is inmiddels gevuld met veel kleurrijke bloemen.
Ondertussen komt er nog meer visite. De oudste vriendin van mevrouw komt met haar partner langs. Zij kennen elkaar al jaren en vieren nog altijd deze belangrijke momenten met elkaar. Hoewel het huis vandaag bruist van bezoek, is het dit jaar een bescheiden viering van de huwelijksdag. Meneer en mevrouw hebben een zware tijd achter de rug, na het recente verlies van hun dochter en schoonzoon. Dit is een groot gemis.
Het gesprek krijgt een luchtige wending wanneer wordt gevraagd welk werk iedereen vroeger heeft gedaan. Meneer blijkt een man van vele beroepen: zo werkte hij onder andere als schilder en chauffeur. ‘Hij zat in de verf’, klinkt er lachend. Hij heeft het langst gewerkt bij isolatiebedrijf van Linden Veldhuis, maar liefst 25 jaar. Mevrouw vertelt dat zij jarenlang als naaister heeft gewerkt en daarbij jassen en stropdassen heeft genaaid.
Het gesprek gaat al snel over voetbal. Meneer heeft namelijk altijd met plezier gevoetbald. Hij heeft ooit een proefwedstrijd bij Ajax gespeeld, maar toen hij te snel werd gewisseld, is hij weggegaan. ‘Wegwezen’, zei hij destijds. Mevrouw vertelt dat zij zich voor die wedstrijd mooi had aangekleed. ‘De kaartjes hingen nog in mijn nek.’ Er wordt uitgebreid gelachen.
Meneer heeft vervolgens bij verschillende clubs gevoetbald, onder andere bij Asva en Willemina. Na het gebakje biecht mevrouw glimlachend aan Zeeger op: ‘Eigenlijk ben ik voor Feyenoord.’ Wanneer ze het vervolgens hardop herhaalt, barst de kamer in lachen uit. Maar haar voorkeur voor Feyenoord mag de pret niet drukken, want in de avond gaan meneer en mevrouw Slemmer-Hillenaar met de hele familie eten bij eetcafé De Avonden aan de Middenweg, ‘een Ajax café’, om het platina huwelijk te vieren.
