| Verhalen uit de Plantage | Dick Pol
Laat je niks wijsmaken. Oud worden is geen feest. Het ongemak sluipt naderbij. Soms uit onverwachte hoek. Alles gaat achteruit. Als het tegenzit, wordt het bovendien, ongemerkt, steeds stiller om je heen. Al biedt dit laatste zeker ook voordelen. En toch: geef niet op! Verlies de moed niet! ‘Wij gaan door met de strijd!’. Zo heb ik twee jonge poezen te verzorgen. Zonder mij redden ze het niet. Ik strompel, tegenwoordig, een onzekere toekomst tegemoet. Weinig keus. Maar vastberaden.
Het overkomt Iedereen wel eens: dat je wakker wordt en denkt: het wordt lastig vandaag. Je laat dingen uit je handen vallen, de melk kookt over. Je kunt de kaasschaaf nergens vinden. Je leest de krant, dat stemt bepaald niet vrolijk. Het is ook nog december. Miezerige regen, uiteraard. Maar je moet nu eenmaal boodschappen doen. Je wordt bijna ondersteboven gereden door fietspiraten.
Desondanks haal je ongeschonden de supermarkt. Je loopt te zoeken want de schappen zijn heringericht. Men doet dit bewust opdat de klant meer meters maakt in de winkel. Om mensen gaandeweg op ideëen te brengen. Zo’n dag is het dus vandaag. Dan staat er een kinderwandelwagen dwars geparkeerd in het middenpad. Geen moeder te bekennen. Een jongetje kijkt me blij verrast aan. Hij roept: pappa! Leuke surprise. Past bij de tijd van het jaar. Maar ik geef het niet op. Moedig voorwaarts.
Nog één dingetje. Bij dezen wil ik mijn excuses aanbieden voor alle fouten die ik als kind heb gemaakt: belletje trekken, winkeldiefstal, sparen van auto- en vliegtuigplaatjes en geloven in Sinterklaas. Het spijt me. Los hiervan: prettige dagen en groeten uit de steeds herfstiger Plantage.
