Als je de lijstenmakerij van Tim Besteman aan het Beukenplein 15 binnenloopt, schrik je in eerste instantie van de wat rommelige en overvolle winkel/werkplaats. Een groot contrast daarmee is de zorgvuldigheid waarmee Tim zijn omlijstingen van foto’s en schilderijen maakt. Het museumglas dat hij iedereen van harte aanbeveelt – ‘zie je glas? nee hè, dat is nou museumglas, mooi he!’ – mag geen enkel smetje vertonen en ook de passe-partouts worden uiterst voorzichtig uitgesneden.
Fokko Kuik interviewt bekende en minder bekende, oude en nieuwe ondernemers in Oost. Anja van Mil maakt de foto’s
Tim werd geboren in 1963, vlakbij zijn huidige winkel in het OLVG, zoals zoveel Amsterdamse kinderen. Wel groeide hij grotendeels buiten de stad op; in Friesland en Nijmegen. Na zijn middelbare school ging hij naar een fotovakschool in Apeldoorn om fotograaf te worden. Later volgde hij nog een hbo-opleiding audiovisuele productie in Sittard. Die opleiding vond hij toen wel wat te breed, maar later had hij er wel veel plezier van.
Toen hij in 1997 weer in Amsterdam kwam wonen, waar het merendeel van het werk te vinden is waarvoor hij was opgeleid, probeerde hij zijn geld te verdienen met fotografie. ‘Een kennis adviseerde me om zwart-witfoto’s van de binnenstad te maken, mooi gesigneerd en genummerd, ingelijst, dát was er nog niet’, vertelt Tim.
Daarnaast deed hij altijd al veel reisfotografie. Verkopen deed hij op de wekelijkse kunstmarkt van het Thorbeckeplein. Van de opbrengst daarvan daar kon je niet leven, maar het geld dat hij ermee spaarde, leverde hem uiteindelijk wel een mooie digitale camera op. Om rond te komen deed hij verder mee aan allerlei ‘no and low’-budgetproducties in video en film en om van te leven deed hij uitzendwerk.
Op een zeker moment ontdekte hij dat hij goed geld kon verdienen aan facilitymanagement: productie doen in kantooromgeving. ‘Dan moest je op locaties alles regelen en daar was ik wel goed in.’
In 2005 – hij werd in die tijd ook vader van zijn oudste dochter – kwam hij met tien eigen foto’s bij de firma ‘Artilijsten’ in Amsterdam-West. De eigenaar gaf aan binnenkort te gaan stoppen met zijn bedrijf, dat was ontstaan uit een geprivatiseerde sociale werkplaats van de gemeente Amsterdam.
Tim kon de hele inboedel, inclusief machines en werktafels voor een zacht prijsje overnemen en een medewerker van het bedrijf was ook bereid voor hem te gaan werken, wat zeker in het begin wel handig was. Wel moest hij zelf een nieuwe winkellocatie vinden. Dat werd eerst een groot en wat te duur pand aan de Sarphatistraat en later een veel goedkoper antikraakpand in de Watergraafsmeer. Die laatste was wel goedkoop, maar had als nadeel dat hij moeilijk vindbaar was voor potentiële klanten.
Gelukkig vond hij in 2010 een plek aan de even kant van het drukke Beukenplein, waar altijd wel veel aanloop is. ‘Al voordat de winkel open was kreeg ik daar nieuwe klanten’. Zo’n tien jaar geleden verhuisde hij naar de overkant, de plek waar hij nu zit.
Op mijn vraag hoe hij het vak van lijstenmaker heeft geleerd vertelt Tim heel eerlijk dat dat in het begin met vallen en opstaan is gegaan. Het technische gedeelte is echt ambachtelijk werk, maar minstens zo belangrijk is het advies gedeelte: welke lijst past bij welk plaatje. ‘Ik zit in de mensen-blij-maak-business’ legt Tim me uit, ‘je komt met iets moois, ik maak ’t nog mooier. Je laat iets ’t best tot zijn recht komen, probeert het werk op te tillen.
Ook tijdens mijn bezoek lopen er regelmatig mensen binnen voor advies, vaak voor reparatieklussen omdat een oude lijst niet meer stevig genoeg is of omdat het glas gebroken is. Onmiddellijk komt Tim met praktische ideeën, waar de klant even over na kan denken. ‘Soms kan ik nog dezelfde dag wat maken, als ik de juiste spullen in huis heb. Soms moeten er dingen besteld worden en dan duurt het wat langer.’
Uiteraard heeft Tim veel kunstenaars in zijn klantenkring. Die contacten ontstonden al in zijn eerste, veel grotere zaak aan de Sarphatistraat. Daar kwamen soms ook kunstenaars in zijn winkel werken. Die binding met kunstenaars verklaart ook de flinke voorraad kunst die Tim in zijn etalage en in zijn winkel heeft hangen. ‘Ik ben natuurlijk geen galerie, maar ik verkoop in consignatie op fiftyfifty-basis kunst voor anderen. Dat kunnen kunstenaars zijn, maar ook mensen die uit ruimtegebrek van hun kunstwerken af willen. De corebusiness is en blijft het lijstenmakerswerk, maar het wel leuk om dat er naast te doen.
Voor zijn eigen fotografie heeft Tim helaas weinig tijd meer momenteel. ‘Eigenlijk alleen nog in het buitenland als ik op vakantie ben. Wel was er in de coronaperiode een opleving, toen de oude binnenstad er soms volledig verlaten bij lag en je de lege stad weer met andere ogen kon bekijken. Een beetje zoals wanneer je in een onbekend buitenland bent’. Op zijn website kun je nog een flinke collectie van zijn eigen werk vinden.
Met zijn buren op het Beukenplein heeft Tim een goede relatie. Onlangs kwam er een vrachtauto met mooie olijfbomen langs, die niet alles kwijt kon bij zijn beoogde klant.’ Toen hebben we met de buren ’n compleet olijfbomenbos aangeschaft, twaalf grote en acht kleintjes!. Daarmee is het Beukenplein weer wat groener geworden en met de nieuwe horecazaken van de laatste tijd is de levendigheid ook helemaal terug.
Kortom, heb je thuis nog een kunstwerk hangen dat wel een mooie nieuwe lijst kan gebruiken (‘met een lijst is het pas af’). Kom zeker een keer langs bij Tim en – zoals je dat altijd even hoort te zeggen – let maar niet te veel op de rommel, want de beste man verstaat zijn vak uitstekend, weet ik ook uit eigen ervaring.
