De meeste straten in Amsterdam binnen de Ring zijn te smal om iedereen voldoende ruimte te geven om te lopen, fietsen, autorijden en parkeren en dan ook nog voor het openbaar vervoer. Dat geldt zeker niet voor de Insulindeweg. Als je onder het Muiderpoortstation vandaan komt, strekt zich een weg voor je uit waarop – als er geen bomen zouden staan – qua breedte gemakkelijk een vliegtuig zou kunnen landen.
Sinds 1982 woonde Fokko Kuik in verschillende buurten in Oost, werkte ruim 20 jaar als verkeersadviseur bij de gemeente en is sinds vorig jaar postbezorger in de Watergraafsmeer. Zo bouw je persoonlijke banden op met verschillende straten in Oost. Volg Fokko Kuik door de straten van Oost.
Ik fiets er – vooral in de zomer, op weg naar het zwembad of naar ons tuinhuisje in Noord – best vaak. Nu de bomen weer mooi groen zijn is het best een aantrekkelijke route, maar een mooie straat kan ik het niet noemen. Dat komt vooral door de bebouwing, die grotendeels stamt uit de jaren 80 van de vorige eeuw. Als je niet beter weet zou het ook een naoorlogse straat in Nieuw-West kunnen zijn.
De oude bebouwing, die daar honderd jaar geleden blijkbaar in hoog tempo en niet erg degelijk is neergezet vanwege – ook toen al – de grote behoefte aan nieuwe woningen, was al na 60 jaar aan vervanging toe. Ik heb wel eens gelezen dat louche particuliere ontwikkelaars de boel hebben opgelicht door een flink deel van de woningen te laten bouwen op halve palen. Dan gaat de boel natuurlijk vroeg of laat verzakken, en niet een beetje maar soms wel een halve meter!
Ook op oude foto’s van voor de oorlog valt al de enorme breedte van de straat al op. Er was veel ruimte voor groen. De oude bebouwing ziet er – ondanks de veel toegepaste stijl van de Amsterdamse School – op de zwart-witfoto’s niet heel aantrekkelijk uit. Maar er waren vroeger wel veel meer winkels, begrijp ik ook uit de herinneringen op de website Geheugen van Oost.
Het grootste deel van de oude bebouwing was al verdwenen toen ik er voor het eerst wel eens kwam, begin jaren 80. Eén karakteristiek bouwwerk dat er nog wel stond, vlak naast het Muiderpoortstation, was het gebouw dat bekend stond als de ‘Billen van Wijdeveld’. Als je op het internet naar een oude foto zoekt, zie je precies waar die ‘billen’ op slaan. Ook dat gebouw is uiteindelijk vanwege funderingsproblemen gesloopt en begin jaren 90 vervangen door een veel minder mooi gebouw. Dat sloop-nieuwbouw ook wel eens iets beters kan opleveren bewijst het gebouw aan de overkant van de Insulindeweg, eveneens op de hoek van de Celebesstraat. Dat gebouw heet De Smaragd en won in 2016 de Zuiderkerkprijs als beste nieuwbouwproject. Ook dit gebouw wordt gekenmerkt door de stijl van de Amsterdamse School.
Een speciale beleving geeft bij mij altijd de bocht aan het einde van de Insulindeweg, als je de bebouwing verlaat en ineens door een soort bos fietst op weg naar de Amsterdamsebrug. De hoge bomen daar horen bij het naastgelegen Flevopark, dat sowieso meer doet denken aan een bos dan aan een stadspark. Dat Flevopark is deze zomer zeker weer eens een bezoekje waard, want het eerder leegstaande pannenkoekhuisje bij de speeltuin is sinds eind vorig jaar gekraakt door een aantal buurtbewoners, die er tegen een vrijwillige bijdrage hapjes en drankjes serveren.
En nog iets dieper verscholen in het park vind je Distilleerderij/proeflokaal ’t Nieuwe Diep, gevestigd in een oud gemaal. Ik wil natuurlijk niemand aan de drank brengen, maar hier is het wel erg lekker zitten na een middagje post rondbrengen of een uurtje banenzwemmen in het Flevoparkbad. Hou deze tip een beetje voor jezelf, want anders wordt het er te druk!
Lees ook
De andere straten van Fokko Kuik
