Mijn vrouw en ik noemden het altijd het ‘miljonairseiland’ en toen ik er laatst weer eens overheen fietste, vond ik dat nog steeds een passende benaming voor het meest zuid-oostelijk gelegen schiereiland op IJburg.
Sinds 1982 woonde Fokko Kuik in verschillende buurten in Oost, werkte ruim 20 jaar als verkeersadviseur bij de gemeente en is sinds vorig jaar postbezorger in de Watergraafsmeer. Zo bouw je persoonlijke banden op met verschillende straten in Oost. Volg Fokko Kuik door de straten van Oost.
Ik herinner me nog goed dat de vrije kavels van dit Rieteiland-Oost in de verkoop ging. Overal op IJburg zag je glunderende mensen rondlopen met een goodiebag vol folders. Het leek me ook superaantrekkelijk om ooit daar te gaan wonen. Voor een tonnetje of drie had je er al een mooi perceeltje, vaak aan het water, soms zelfs met vrij uitzicht op het Diemerpark.
Toen ik informeerde of je er voorlopig ook gewoon je caravan of tent neer mocht zetten om van daaruit verder te sparen kwam de eerste teleurstelling: je moest er meteen wel ook nog een flinke woning op laten bouwen, uiteraard met allerlei bepalingen over lengte, hoogte, breedte en vorm (geen puntdaken!) want het was dan wel een ‘vrije kavel’, maar het moet natuurlijk niet te gek worden.
Behoorlijk wat architecten hebben zich kunnen uitleven binnen die gemeentelijke randvoorwaarden, want de diversiteit in vormen en materialen is toch nog verrassend groot. Nadat de eerste woningen vorm begonnen te krijgen brak in 2008 de financiële crisis uit en stagneerde de ontwikkeling een paar jaar. Maar inmiddels is iedereen er blijkbaar weer van hersteld en is het eiland volledig volgebouwd. Voor minder dan 2 miljoen vind je er tegenwoordig geen tweedehands huis meer zag ik op Funda.
De hoofdstraat heet niet voor niks Larikslaan want de vele lariksbomen geven inderdaad het specifieke karakter aan het eiland. Waar de rest van IJburg inmiddels aardig groen geworden is met allerlei soorten loofbomen zijn het hier allerlei soorten coniferen zoals Lariksen die het beeld bepalen. Lariksen zijn naaldbomen die, net als loofbomen, mee kleuren met de seizoenen en uiteindelijk in de herfst ook hun naalden laten vallen.
Door dit type bomen en de grote vrijstaande woningen krijg je al snel associaties met villawijken in het Gooi en in Kennemerland, al zijn de kavels daar vaak wel aanzienlijk groter. Gelukkig passen er bij de meeste huizen nog wel net twee auto’s op de oprit, want de IJtram is hier vandaan best een eindje lopen. En voor deze categorie huizen zijn vaak wel twee banen nodig om ze te kunnen bekostigen.
Winkels vind je er niet, maar je kunt er wel kanoën en tennissen. Bij die tennisbaan is een fraai vormgegeven clubhuis met daar bovenop een tribune, waar je wat kunt drinken. In één van de reviews las ik dat het er wel altijd hard waait, maar luister: het is wel IJburg, hè.
Kortom, als je van architectuur houdt en van mooie herfstkleuren kom dan dit najaar een keer langs in de Larikslaan. Via het Diemerpark fiets je er in een half uurtje naar toe. En als je geluk hebt, is de kantine van de tennisclub open om weer even bij te komen en een praatje te maken met de buurtbewoners van dit exclusieve eiland.
Lees ook
De andere straten van Fokko Kuik