De Weesperstraat van Fokko Kuik

Ik heb er jarenlang gewerkt. Rond 2004 al een paar jaar parttime en de laatste twee jaar voor mijn pensionering nog zo’n twee jaar. Het was in een gebouw van de familie Brenninkmeijer, de schatrijke eigenaren van kledingketen C&A. Toen de familie er zelf ook nog gebruik van maakte (rond 2004) was het stevig bewaakt en waren sommige verdiepingen ontoegankelijk voor gewone stervelingen zoals ik. Op de bovenste verdieping mochten we bij de gratie Gods wel eens gebruikmaken van de grote zaal waar een flink Jezusbeeld er van getuigde hoe katholiek deze familie wel niet was. 

De laatste twee jaar van mijn carrière bij de gemeente Amsterdam waren de Brenninkmeijertjes al lang vertrokken naar de Zuidas.  Aan deze tweede periode bewaar ik weinig positieve herinneringen want de luidruchtige renovatiewerkzaamheden om het gebouw om te turnen in kantoortuinen en om het gebouw minder ‘sick’ te maken duurden eindeloos. Toen het gebouw eindelijk weer ‘klaar’ was brak corona uit en werkten we noodgedwongen voornamelijk thuis. Inmiddels, na het vertrek van de gemeente staat het gebouw met de naam ‘De Weesper’ alweer een tijdje grotendeels leeg. Ondanks de centrale ligging is het gebouw blijkbaar nog steeds weinig aantrekkelijk voor nieuw huurder, ondanks alle ‘verbeteringen’.

De huidige Weesperstraat heeft verder weinig aantrekkingskracht. Als je er bent kun je je niet voorstellen dat het ooit net zo’n smalle straat was als de Utrechtsestraat. Voor de oorlog woonden er veel Joodse mensen en waren er veel winkels. In de jaren 60 is de oorspronkelijke en in verval geraakte bebouwing afgebroken om plaats te maken voor de drukke stadsautoweg die het nu nog steeds is. In de jaren 70 werd ook de Oostmetrolijn er onder aangelegd. De straat is nu bijna net zo breed als het Weesperplein, dat sindsdien nauwelijks meer als plein te herkennen is.

Behalve in een paar studentenflats wordt er weinig gewoond aan de Weesperstraat. Er zijn vooral veel kantoren. Een opvallend lang (154 meter) is het gebouw de Metropool van architect Arthur Staal. Het is over de Nieuwe Kerkstraat heen gebouwd en deed ook lang dienst als kantoorgebouw, met in de plint wat winkels.

Inmiddels is dat gebouw, geheel in de geest van de moderne tijd, verbouwd tot hotel en accommodatie voor flexwerkplekken.  Op de laatste en tevens warmste zaterdag van de maand oktober gingen we er onlangs naartoe om te brunchen in rooftop-café Zoku op de zesde verdieping. Dat gaf meteen een verrassend andere beleving dan die je op straatniveau hebt, vooral met het mooie weer dat we nog hadden. Op het buitenterras merk je weinig van het drukke verkeer beneden en je hebt er een leuk uitzicht over de stad.

Hoewel het experiment met de ‘Weesperknip’ in 2023 in mijn ogen een grote mislukking was (sorry, ex-collega’s) moet er natuurlijk nog wel wat gebeuren om ook op straatniveau een prettiger verblijfsklimaat te realiseren. Zelfs in vergelijking met de Wibautstraat, iets verderop voelt het nog steeds aan als een verkeersriool, waar je het liefst zo snel mogelijk weg wil zijn als je niet in een van die auto’s zit.

Met de komst van het Holocaustmonument aan de achterkant van het Amstelhofgebouw, waarin tegenwoordig het H’ART Museum is gevestigd, zie je er steeds meer mensen lopen en is de weg al versmald van twee naar één rijbaan. Ik vermoed dat met een dergelijke ‘salami-tactiek’ ook de rest van deze straat in de toekomst verder gedowngraded kan worden, zodat je over een paar jaar niet meer helemaal naar de zesde etage hoeft voor een prettig verblijfsklimaat aan de Weesperstraat.

Tot die tijd is het best eens leuk om een kijkje te nemen op die zesde verdieping. De voertaal is er uiteraard wel Engels but that’s no longer a surprise, isn’t it?

Lees ook
De andere straten van Fokko Kuik