De Ringdijk van Fokko Kuik

Hoewel de Ringdijk eigenlijk maar voor een deel geen straat is, maar vooral een ouderwetse polderdijk, wil ik er als polderjongen toch een keer aandacht aan besteden in deze rubriek. De Ringdijk bestaat uit drie delen.

D

e Ooster Ringdijk langs het Science Park laat nog duidelijk zien hoe diep de Watergraafsmeer ligt ten opzichte van de rest van Amsterdam. Ooit was het een doodlopend dijkweggetje dat eindigde bij een pontje waarmee je op de dijk langs het Merwedekanaal kon komen. Sinds de opening van de Nesciobrug is het een soort fietssnelweg geworden, waar je in de spits goed moet opletten om niet te worden overreden door talloze e-bikes en fatbikes van en naar IJburg.

Toen ik nog op IJburg woonde fietste ik er zelf vrijwel dagelijks. Rond een uur of acht ‘s ochtend liep er bijna alle dagen een oude man tegen de grote stroom IJburgse fietsers in te wandelen. Ik denk dat hij in het Flevohuis woonde. Hij groette iedereen die hij tegenkwam door naar iedereen zijn hand op te steken alsof hij ze al jaren kende. Al snel begon ik hem terug te groeten en dan glimlachte hij tevreden.

Hij werd zo een bekende voor velen en als hij er een keertje niet liep miste je hem meteen. Gelukkig dook hij dan de volgende dag weer op. Ik nam me voor om hem een keer aan te spreken, maar je weet hoe dat gaat: je bent op weg naar het werk en het kwam er niet van.

Sinds onze verhuizing uit IJburg, tien jaar geleden terug naar Oud Oost, vergat ik de oude man en het zou zo maar kunnen dat hij inmiddels niet meer leeft want hij was niet de jongste meer. Zelfs een gezonde dagelijkse wandeling levert je geen eeuwig leven op.

Het middendeel van de Ringdijk tussen het spoor en de Middenweg heet Linnaeuskade. De huizen liggen hier op dijkniveau. Deze straat is niet zo lang geleden, na jaren discussie, omgeturnd tot fietsstraat en mij als fietser bevalt dat wel. Ook de door een deel van de buurt gevreesde nadelen voor het autoverkeer zijn denk ik wel meegevallen. Nu bijna overal in de stad nog maar maximaal 30 km per uur mag worden gereden voelt het niet meer vreemd aan om dat hier ook maar gewoon te doen.

Nog iets verder richting Amstelstation heet de straat weer Ringdijk. De huizen staan er, op één karakteristiek dijkhuis na, niet op maar aan de voet van de dijk. Het eerste stukje gerekend vanaf het statige hoekpand aan de Middenweg is een beetje mistroostig, met wat bouwvallige dijkhuisjes, waar blijkens de post die ik er wel eens bezorg, toch ook nog echte mensen lijken te wonen. Wat verderop wisselen een paar mooie oude polderhuizen met voortuintjes af met matige nieuwbouw en is stedenbouwkundige samenhang ver te zoeken. Maar ach, het hoeft ook niet overal te lijken of er over is nagedacht.

En nog iets verderop is daar ineens de oude buitenplaats De Vergulden Eenhoorn uit 1702, dat al heel wat functies heeft gekend voordat er in 2015 een restaurant en B&B in gevestigd is. Op een mooie zomeravond in de tuin waan je je er op het platteland als je de omliggende bebouwing wegdenkt.

En tenslotte, als de Ringdijk de Wibaustraat kruist, is het afgelopen met het poldergevoel en ben je terug in de kleine wereldstad die Amsterdam heet. Een 4 kilometer lange verkenning van de Ringdijk zit er op. En als iemand de oude man nog eens ziet lopen: zwaai even namens mij.

Lees ook
De andere straten van Fokko Kuik