De Pierre Lallementstraat van Fokko Kuik

Voordat ik er wel eens post moest bezorgen had ik er nog nooit van gehoord. Het is nauwelijks een straat, maar meer een zijpad van de James Wattstraat onder een poort door achter de Pieter Nieuwlandschool. Auto’s mogen er alleen komen om te laden en te lossen. Toch zijn er zo’n 500 adressen in twee forse flats. Eén flat is van Duwo, dus daar wonen voornamelijk studenten. Het andere appartementsgebouw – met als ik goed heb geteld twintig etages – heet ‘Het Baken’.

Toen ik er een paar keer was geweest heb ik toch maar eens opgezocht wie Pierre Lallement nu eigenlijk was. Het bleek de Franse uitvinder van de moderne fiets te zijn. Hij leefde van 1843 – 1891 en al in 1866 kreeg hij al het patent voor zijn ontwerp in handen. Dus toen was hij nog maar 23 jaar. Hij had dus zo in de DUWO-flat kunnen wonen als hij nu geleefd had in Amsterdam.

Toen ik de week daarop weer naar de Pierre Lallementstraat fietste bedacht ik me hoe de man nu naar het succes van zijn vinding zou kijken. Want vooral rond de DUWO-flat is het een enorme kluwen van kriskras door elkaar geplaatste swap- en gewone fietsen. Bij een beetje wind onder de flat door wordt die opeenhoping behoorlijk ondoordringbaar.

Gelukkig weet ik altijd nog een geitenpaadje te vinden om met mijn eigen postfiets de vele brievenbussen in de ruime hal te bereiken. Vooral bij slecht weer, zoals dat van de laatste tijd, is het fijn om even binnen te kunnen werken. Wat de inhoud van de post voor de studenten betreft – elke wijk heeft zo zijn eigen profiel – valt vooral op hoeveel post van loterijen ik daar week in week uit mag verspreiden. De vriendenloterij en de postcodeloterij spannen de kroon, dus wie weet zijn ze daar binnenkort allemaal miljonair. Ik neem aan dat de postbode van dienst dan zijn welverdiende percentage zal krijgen. Maar aangezien ik meestal nogal wat papier van de vorige week in de afvalbakken terugzie maak ik me maar niet te veel illusies.

Bij de bezorging van de post in de karakteristieke driehoekige flat Het Baken sta je bij het bezorgen helaas wel buiten en waait mijn fiets geregeld om door de onvoorspelbare valwinden die daar nogal eens voorkomen. Ik zie de meeste pakketbezorgers, die daar met de auto komen, daar altijd wat medelijdend naar kijken. In de hiërarchie van de vele bezorgers bevind ik me wel in de onderste regionen, realiseer ik me dan.

Verder vraag ik me bij dit soort hoge flats, ik kom ze ook tegen aan de MacGillavrylaan in het Sciencepark, altijd wel af hoe het zit met de onderlinge saamhorigheid tussen de bewoners. Ze komen elkaar ongetwijfeld wel eens tegen in de lift, maar verder komt het me allemaal toch wat anoniem over. Alleen de hondenbezitters kennen elkaar goed heb ik al eens opgemerkt. Als honden in elkaar geïnteresseerd zijn worden de baasjes dat blijkbaar ook. En anders dan in laagbouwhuizen hebben de honden hier geen hekel aan postbodes. Dat is ook een niet onbelangrijk voordeel van hoge flats.

Afijn, dit soort bespiegelingen horen bij het vak van postbezorger. De gevarieerdheid van de straten in oost (oud-nieuw, laag-hoog, rijk-arm) is groot genoeg om je niet bij te vervelen. In die zin verdient ook de voor velen onbekende Pierre Lallementstraat zeker een plekje in deze rubriek.

Lees ook
De andere straten van Fokko Kuik