De Van Eesterenlaan van Fokko Kuik

Een maand geleden was het weer zover, een telefoontje van de tandartsassistente. Het was weer tijd voor een controle vond ze. Ik kom al zo’n dertig jaar bij tandarts Dirk aan de van Eesterenlaan. Uit de persoonlijke dagboeken van Gebrand Bakker begrijp ik dat hij er ook al jaren komt, dus dat zie ik dan maar als een aanbeveling.

Gelukkig had ik weer geen gaatjes en de jaarlijkse marteling bij de mondhygiëniste duurde ook maar een half uur dit keer. Wel met een aanbeveling om nog iets meer met de stokers, de ragers en flossjes in de weer te gaan, maar dat krijgt vermoedelijk iedere bezoeker van zijn of haar mondhygiëniste.

Dat jaarlijkse tandartsenbezoek is niet m’n fijnste associatie met de Van Eesterenlaan. Gelukkig heb ik ook wel betere herinneringen aan deze belangrijke Noord-zuid verbinding tussen de verschillende schiereilanden van het Oostelijk Havengebied (Cruquiuseiland – Borneo-eiland – Sporenburg). In de jaren 90 liep en fietste ik er dagelijks op weg naar de school van mijn kinderen, naar winkelcentrum Brazilië en naar het Centraal Station.

De straat is relatief breed met in het midden een strook met stevige Belgische kinderkopjes. Op die strook was ooit een toekomstig tramtracé richting het Muiderpoortstation bedacht. Het is, zoals zo vaak, stedenbouwkundig allemaal wat anders gelopen. Maar wie weet komt het er ooit nog eens van als de geplande fietsbrug tussen het Azartplein en de Van Hasseltweg in Noord toch ook geschikt gemaakt wordt voor openbaar vervoer.

Nu, vele jaren later viel me op dat de Van Eesterenlaan eigenlijk best een mooie laan met bomen is geworden, waar in plaats van trams bussen doorheen rijden. En in tegenstelling tot wat je gezien de naamgever van de straat zou verwachten (Van Eesteren was nogal een pleitbezorger van het streng scheiden van functies destijds) is de straat naast woonstraat deels ook een winkelstraat.

Hoewel in sommige panden al een eindeloze rij van failliet gegane zaken moeten hebben gezeten, heb ik nu de indruk dat er wat meer stabiliteit in het winkelbestand is gekomen. Met zaken als boekhandel Van Pampus en Thull’s Deli zitten er een paar winkels met een behoorlijke aantrekkingskracht, ook voor mensen van buiten de buurt. Op woensdag is er al een paar jaar een kleine markt vlak naast het tunnelgebouw boven de Piet Heintunnel.

Nu ik dit zo zit op te schrijven herinner ik me ineens weer de feestelijke opening van die Piet Heintunnel in 1997. We mochten er het weekend voor de echte opening met het hele gezin doorheen fietsen. Dat was een bijzondere ervaring. Als beloning voor het bedwingen van de stevige helling die er in zit kregen we toen een flesje met ‘water dat had moeten wijken voor de tunnel’. Leuk idee. Jaren later kwamen we zo’n flesje nog wel eens tegen toen we gingen verhuizen. Ik ben benieuwd wie zo’n flesje nog als collector’s item bewaard heeft.

Een bijzonderheid waar ik me ook nog steeds over verbaas, is dat er vlak naast die tunnel een basisschool ‘De Rietlanden’ werd gebouwd. Met de vele kinderen die daar toen al snel geboren werden was dat op zichzelf niet zo gek maar wel dat het schoolplein op het schuine tunneldak werd gesitueerd. Dat leek me nogal lastig voor het voetballen in de pauze, maar misschien was het wel bedoeld als extra uitdaging voor de jongste generatie. Tegenwoordig is er een dependance van het Montessori lyceum in gevestigd. Of er nog wel eens gevoetbald betwijfel ik. Waarschijnlijk vermaken deze scholieren zich vooral met hun smartphones. Dan heb je geen last van een hellend vlak. Volgend jaar maar eens op letten als ik weer een oproep van Dirk krijg. En tot die tijd vooral goed poetsen!

Lees ook
De andere straten van Fokko Kuik