De laatste zeven jaar van mijn werkzame leven bij de gemeente Amsterdam was ik in de bevoorrechte positie dat ik lopend naar mijn werk kon gaan. Vanaf mijn woning in de Tweede Oosterparkstraat was het maar ruim 10 minuten lopen naar het Weesperplein.

Sinds 1982 woonde Fokko Kuik in verschillende buurten in Oost, werkte ruim 20 jaar als verkeersadviseur bij de gemeente en is sinds vorig jaar postbezorger in de Watergraafsmeer. Zo bouw je persoonlijke banden op met verschillende straten in Oost. Volg Fokko Kuik door de straten van Oost. Anja van Mil maakte de foto.

Als ik dan ’s ochtend wakker werd en op de wekkerradio hoorde over de dagelijkse files en de soms verstoorde treindiensten draaide ik me nog een keer om en genoot ik nog even van dat privilege. Zelf heb ik ook ruim 10 jaar geforensd naar Den Haag en was toen zo’n 2,5 uur per dag kwijt aan mijn dagelijkse woon-werkreis (fiets-trein-fiets). Onderweg in de trein las ik op de heenweg meestal de krant en op de terugweg de ‘stukken’ voor de volgende dag, dus het was niet helemaal ‘verloren tijd’, maar echt een pretje was het niet.

Toen dat vanaf het jaar 2000 niet meer hoefde omdat ik werk in Amsterdam vond en er naartoe kon fietsen hoefde ik ineens ruim een werkdag per week minder te gaan reizen. Ik kan het uit eigen ervaring iedereen aanraden om, als dat kan, dichter bij huis te gaan werken of dichter bij het werk te gaan wonen. Tegenwoordig kunnen veel mensen ook thuis gaan werken natuurlijk, maar daar ben ik nooit enthousiast over geworden.

Mijn vaste looproute in die zeven jaar liep door de Andreas Bonnstraat, een handige rechtstreekse doorsteek vanaf het OLVG naar het Weesperplein. Laatst liep ik er toevallig weer eens op weg naar de binnenstad. Middenin vind je het Boerhaveplein met daarop het karakteristieke ronde Badhuis, waar alweer vele jaren een theater in is gevestigd: Mike’s Badhuistheater. We zijn er op een avond wel eens spontaan binnen gelopen toen er een jazz-concert bleek te zijn, maar meestal zijn er Engelstalige theatervoorstellingen in een intieme sfeer te zien. Verder zag je vaak veel spelende kinderen op het plein, afkomstig uit omliggende scholen en kinderdagverblijven.

Tussen 1906 en 1939 reed tramlijn 11 door de Andreas Bonnstraat had ik een keer op een oude kaart gezien. Na de sloop van het Weesperpoortstation werd dit tracé overbodig en werden de tramrails gesloopt. Zo keerde de rust weer terug in de straat, kan ik me voorstellen. Hoewel, tot 1988 was op de hoek met de Mauritskade nog wel de Amstel Bierbrouwerij te vinden, en dat levert spreekwoordelijk natuurlijk ook wel wat leven op in de brouwerij. De meeste sporen van die brouwerij zijn na de overname door Heineken uitgewist. Alleen het voormalige hoofdkantoor uit 1930 staat er nog en wordt nu gebruikt als Amsterdam Fashion Institute door de Hogeschool van Amsterdam. Je komt er vaak artistiek geklede jongeren tegen.

Omdat het niet echt een doorgaande straat is vermoed ik dat niet veel mensen deze straat goed kennen, maar mocht je eens in de buurt zijn: het is wel een leuke straat om eens doorheen te lopen. Ik bewaar er in elk geval goede – filevrije – herinneringen aan.