Voorlopig is dit mijn laatste straat in Amsterdam-Oost deze rubriek, vandaar ook een foto van mijzelf als postbezorger erbij. Inmiddels heb ik ruim 60 straten beschreven aan de hand van persoonlijke herinneringen of in verband met mijn werk als postbezorger. Ik eindig natuurlijk met mijn eigen huidige woonstraat: de Tweede Oosterparkstraat, waar we inmiddels 12 jaar wonen.

Sinds 1982 woonde Fokko Kuik in verschillende buurten in Oost, werkte ruim 20 jaar als verkeersadviseur bij de gemeente en is sinds vorig jaar postbezorger in de Watergraafsmeer. Zo bouw je persoonlijke banden op met verschillende straten in Oost. Volg Fokko Kuik door de straten van Oost. Anja van Mil maakte de foto.

Het is zeker niet de mooiste straat van Oost, maar vooral de ligging bevalt ons uitstekend. Om de hoek is er de gezelligheid van het Beukenplein, het Oosterpark is vlakbij en het is een redelijk rustige woonstraat. En een lange straat ook: van de Wibautstraat tot de Linnaeusstraat is het zo’n 1000 meter. Als je hem helemaal afloopt kom je langs de bekende bomenpleinen, die de Oosterparkbuurt haar eigen karakter geven. Zelf houd ik het meest van het Kastanjeplein, omdat daar ook daadwerkelijk mooie oude kastanjebomen te vinden zijn.

De oudste, mooiste (en duurste) panden vind je in het stuk tussen het Kastanjeplein en de Linnaeusstraat. Daar staan grote herenhuizen met voortuintjes. Ze zijn al bijna 140 jaar oud dus er wordt geregeld flink gerenoveerd. Verreweg het lelijkst is het appartementengebouw dat uitkijkt op het Eikenplein. Degenen die dat ooit ontworpen en goedgekeurd hebben verdienen wat mij betreft een warm plekje in de stedenbouwkundige hel. Jarenlang was er op de begane grond een ‘tropische supermarkt’ gevestigd, die vervolgens jaren leegstond, toen toch weer openging en nu alleen soms in het weekend nog wel eens open is. Wat daar het verdienmodel van is vraag ik me regelmatig af.

Een ander opvallend kenmerk van onze straat is dat er ooit nogal wat scholen aan gevestigd waren: voor jongens, voor meisjes, voor gereformeerde of katholieke kinderen. Van enige menging was vroeger blijkbaar heen sprake. Inmiddels zijn die oude scholen bijna allemaal omgebouwd tot (dure) appartementen. Alleen de voormalige Barbaraschool aan het Eikenplein, oorspronkelijk behorend bij een veel groter rooms-katholiek complex, wacht nog op een renovatie. De projectontwikkelaar heeft beloofd dat het gebouw ook in de toekomst een maatschappelijke functie houdt. Hopelijk blijven er een paar oude elementen in bewaard, want toen we er ooit op een Koningsdag een rondleiding kregen waren we verrast door een bijzondere kapel die daar binnen nog te vinden was.

Ons eigen gebouw is nu zo’n 25 jaar oud. Vorig jaar hebben we dat gevierd met een leuk feest en een smoelenboek, waarin alle bewoners zijn afgebeeld. Ondanks de anonimiteit van de stad, die wat mij betreft wel aangenaam voelt, is het toch ook wel leuk om ergens bij te horen, al is het maar een VVE.

Een paar jaar geleden sprak ik een collega die als kind in onze straat had gewoond, voordat hij met zijn ouders naar Purmerend was verhuisd. Hij had er vooral leuke herinneringen aan. Er waren veel meer winkels en de panden van toen waren – hoewel wat vervallen – mooier dan de nieuwbouw die er nu voor in de plaats gekomen is.

Op een paar stukjes vindt je nog wat oorspronkelijke gevels, met fraai metselwerk. In de tijd van Jan Schaefer, toen de meeste van die panden vervangen moesten worden, was het uiterlijk van woningen blijkbaar niet belangrijk. Als er maar weer gewoond kon worden, want ‘in gelul kun je niet wonen’. Hoewel hij daar wel gelijk in had, is het wel jammer dat we nog jaren moeten kijken naar die zielloze architectuur van de jaren 70 bij ons aan de overkant.

Onze overbuurman van drie hoog denkt overigens blijkbaar net zo over ons pand, want hij houdt al jaren dag en nacht zijn gordijnen dicht. Heel soms zien we hem even op zijn balkon, dus dan weten we: hij leeft nog. ‘Hij leidt een teruggetrokken bestaan’ begrepen we al eens van de buurtregisseur toen we onze zorgen kenbaar maakten. Ook dat hoort bij de straten van Oost.

Hoewel dit m’n laatste ‘Mijn Straten van oost’-column was volgt de volgende week nog een toegift. Daarna zie ik jullie graag terug als lezers van mijn nieuwe rubriek ‘Buurtmensen’ over mensen die zich op een positieve manier inzetten voor hun buurt in Oost. Suggesties voor te interviewen mensen zijn welkom: [email protected]

Tot ziens in een van de straten in Oost!
Fokko Kuik