Het Funenpark van Fokko Kuik

Het is eigenlijk geen straat en het is eigenlijk ook geen park. Toch staan er veel woningen en er is veel groen. Sinds ruim een jaar kom ik er bijna elke week wel een keer om mijn kleinzoon bij z’n school op te halen. Laatst was ik er door omstandigheden wat te vroeg en heb ik even een rondje gefietst tussen die 16 urban villa’s, die er inmiddels zo’n 20 jaar staan. Het is een heerlijk rustig autovrij gebied. Het geluid van de drukke spoorlijn van Amsterdam CS naar Muiderpoort, die er langs loopt, wordt effectief gedempt door de lange hoge flat die om het Funenpark is heen gebouwd. En ook het verkeersgeluid van de Cruquiuskade wordt afgeschermd door een lang gebouw met winkels en woningen.

Toen ik begin jaren 80 in de Dapperbuurt kwam wonen was het Funen nog een overslagterrein van het vroeger zeer bekende en destijds in heel Nederland aanwezige transportbedrijf Van Gend en Loos dat later is overgenomen door DHL. In de jaren 90, na het vertrek van dit bedrijf, werden foutgeparkeerde auto’s naar het gebied toe gesleept door Parkeerbeheer. Op weg naar de binnenstad zag ik daar regelmatig woedende automobilisten op de stoep die hun heilige koe terugeisten.

Wat een verschil met de bijna vredige rust die daar nu heerst, zeker zolang de kinderen nog in school zijn. Opvallend zijn de verschillende sculpturen in de brede groene strook die terugverwijzen naar de nog vroegere geschiedenis (17^e eeuw) toen daar nog een Bolwerk (Zeeburg) stond ter verdediging van Amsterdam tegen de Spanjaarden. Die zouden namelijk via de Zuiderzee Amsterdam kunnen bedreigen. Het is het meest intacte bolwerk dat onder de grond bewaard is gebleven las ik op de website Het Funen — Arcam. Bovengronds is er niks meer van terug te zien

Formeel hoort het gebied tot Amsterdam-Centrum, maar ik vermoed dat de meeste inwoners zich toch meer verwant voelen met Amsterdam-Oost. Veel toeristen zul je er niet aantreffen. Nee, ook de destijds gevreesde Spanjaarden zijn er niet te vinden. Of het moeten architectuurbewonderaars zijn, want er zijn best mooie voorbeelden van moderne architectuur te vinden. Ook de stedenbouwkundige vorm met de gebouwen in een driehoek en daar tussendoor mooie grillige wandelpaden met aparte grijze en witte tegels in een eigen stijl is voor de liefhebber best interessant.

Maar inmiddels was het half één en daar gingen de deuren van de school al open. Elke leeftijdscategorie in de omvangrijke school heeft zijn eigen uitgang, dus de afhalende ouders, grootouders en buitenschoolse opvangers staan behoorlijk gespreid te wachten op hun kroost.

Zodra mijn kleinzoon met zijn opvallende rode haar en z’n leuke jongensbrilletje me zag, begon hij enthousiast te zwaaien. Er was weer veel te vertellen onderweg. Dat ging uiteraard niet over het Funenpark en ook niet over de rijke geschiedenis van het gebied, maar over vandaag en gisteren en morgen. Ik zal dit stukje voor hem bewaren, zodat hij later nog eens iets terug kan lezen over de oorsprong van dit bijzondere gebied bij zijn basisschool.

Lees ook
De andere straten van Fokko Kuik